توجه میکنم به حرفاش
حواسم به حالش هست
سکوت دوست داره سوالی نمیپرسم
میگه ممنونم درک میکنی
به حال خودش باشه بهتره باز خودش میاد حرف میزنه
از ناراحتیش شغلی بیشتر
۹۹ درصد زندگیش کارشه میگه نمیخوام تحت فشار باشم در آینده
دیگه اخلاقاش دستمه. خودش خوبه وگرنه غر هم میزنم عصبی هم میشم اونم ساکته باز
ولی میدونم کجا کوتاه بیام