این پروسه مشکلات و دردسرهای خودش رو داره و باید جفتتون صبور باشید و امیدوار..
وارد این پروسه بشید میبینید که خودتون تنها نیستید و هزاران نفر مانند شما و بدتر از شما از نظر بیماری اونجا هستند و دلتون گرم میشه و امیدوار..
عزیزم تو تمام مراحل با همسرت باش و اصصصلا تنها نرو، بگذار همسرت هم متوجه سختی هایی که میکشی باشه و درکت کنه و این خودش رابطه ی عاطفی تون رو تقویت میکنه و اینکه ترجیحا هییچ کس از اطرافیانتون درجریان آی وی اف قرار نگیره با همسرت قرار بگذار حتی والدینتون هم بی خبر باشند و خود این قضیه باعث همدل شدن زن و شوهر میشه و از بسیاری از مشکلات بعدی هم مصون خواهی بود.
و اینکه
مرکز میرید و همسرت مردان زیادی رو میبینه که در تکاپو هستند خودش هم انگیزه میگیره نگران نباش، بار مسولیت ها رو تقسیم کن و یک تنه به دوش نکش
نمیدونم مشکلتون چیه ولی از هرکدومتون باشه باز هم کفه ی سنگین این مسولیت رو دوش شماست پس خیلی دلت نسوزه براش..