با مامانم دعوام شده داریم فوش میدیم بهمدیگه

من تا یکم باقضیه کنارمیام میاد اینجا از اون برام خبرمیاره کلا انگیزه زندگیمو از دست میدم تا وقتی مادرم نیست که زندگیم آرومه تو آرامشم یجوری حداقل کنار میام ولی وقتی میاد اعصابم خورد میشه دلم مردن میخاد 

۶ماه بود ندیده بودمش بارداریم هم بهش نگفته بودم نمیدونست وضعیتم یکم خوب نبود استراحت مطلق شدم شوهرم ازجلوخودش رفت آورد خونم از اونموقع نه اشتها به غذا دارم نه میتونم تحملش کنم توخودم ریختم تا بره فقط دردم یه طرف اونم یه طرف

اصلا از حرفاش ناراخت نیستم با خودش ک چجوری مثل دشمن بامن برخورد کرد متنفرم خودشو چشم دیدنشو ندارم حالم بهم میخوره شوهرم رفته آورده اینجا فقط دارم تحمل میکنم تابره یکم نفس بکشم

روم نمیشه چیزی بگم فقط دوروزه لب به غذا نزدم شوهرم فهمید راحت نیستم گفت به یه بهونه امروز میبرم 

من حتی ۶ماهه باردارم بهشون نگفته بودم خبرنداشتن شوهرم ازجلوخودش گفته بود 

همش حسرت دخترای مردم رو میخورم که خوشبحالش مادر واقعی دارن کاش من همینم نداشتم بیشتر بهم ضرر رسونده تا سود خستم از خانوادع خودم 

مادر منم سر ی اتفاقی بادشوهرم قهر کرده

چقدر ناراحتم شوهز من بچگی کرد

اون زن گنده چرا باید اینطوز رفتار کنه

از کجا میدونی کرونا گرفتین و سرماخوردگی نیست؟ ما هم چند روزه افتادیم تو خونه