خودمو ببخشم چونکه من انسانم درسته اشتباهم بزرگ بوده و سخته بخشیدنش ولی امروز به خودم اومدم دیدم من دو هفته اس دارم مثل ادمهای روانی گریه میکنم خودمو میزنم فکر خودکشی توی سرمه رنگ صورتم کبود شده...
دیگه هیچ نایی ندارم...بچه ی دو سالم با من دیونه شده دیگه مثل اول نمیخنده و خوشحال نیست بمیرم براش
از این لحظه تلاشم برای بخشیدن خودم و طوری نگاه کردن به این ماجراست که منو عذاب نده هر چقدر سخت 😓♥️
اگه راهنمایی یا حرفی برای دلداری دارین بگین 🙂
چیشده اخه
تو هم دفعه اولته که زندگی میکنی فدای سرت اگه جایی اشتباه کردی
خیلی خوبه که به خودت اومدی برای تو و دخترکوچولوت آرامش آرزو میکنم
کاری که کردی گذشت تموم شد .فکر دخترت وسلامت خودت وخانوادت باش
خب بگو چرا اینقدر ب هم ریخته ای مگ چیکار کردی اقدام به خودکشی کردی؟بچه تو زدی؟دزدی کردی؟خیانت کردی اینجا ک همو نمیشناسیم بگو چی بوده اینجور ب هم ریختی اون بچه چه گناهی کرده
دلیل عمدت برای اون کار چی بود؟
همین که پیشمونی رو خدا انداخته تو سرت یعنی راه برگشت هست
عزیزم فدای سرت
حتما دلیل قانع کننده ای داشتی
هرچی بوده گذشته و فکر کردن بهش چیزی رو تغییر نمیده
الان رو خودت و آینده کوچولوت تمرکز کن
خودکشی چیه آخه اصلا به همچین چیزی فکر نکنیااا
تو الان یه فرشته کوچولو داری که نسبت بهش مسئولی
مطمئن باش زندگیت بهتر میشه دختر خوب
عیبی نداره، هرچی که شده، به هر حال زندگی هنوز ادامه داره دیگه
اینم می گذره
امیدوارم حال دل خودتو کوچولوت خوب بشه❤️
