یکی دوبار گفتم فرق میذاری انگار یکمی به خودش اومد ولی ته دلش هنوز اون فرقه براش هست کاریش نمیشه کرد تا وقتی که کاملا به خودش بیاد که البته دیگه دیره اون زخمه از بچگی تو قلبمه و از بین نمیره حتی اگه خودم بخوام....رو کل شخصیت و اخلاقم تاثیر گذاشته این حرکتش
گذاشته واسه وقتایی که سالی یه بار میاد ۲۰ روز میمونه تو اتاق خودش باشه. زور بهش میاد به غرورش بر میخوره.
خب من که قرار نیس راهشون ندم تو اون اتاق. بیان بمونن. هر وقتم شوهرش اومد من تو پذیرایی میخوابم اینا تو اتاق بخوابن.
ولی درست نیست منو از اون اتاق بیرون کنه وسایلامو بریزه بیرون واسه اینکه فقط مال خودش باشه.
ما خانودگی کلا بیرون نمیریم ولی اون که میومد بخاطر اون تصمیم میگرفتن برن که اون از سفر اومده اینجا سرگرم باشه. ما که از هم بدمون میومد..ولی چون دلم تو خونه میگرفت میخواستم باهاشون برم وقتی حاضر شده بودم اینم جلو همه خاله ها دایی ها و.... با پررویی میگفت تو کجا؟ اینا بخاطر من میرن تو دیگه برا چی میای؟ مگه ما با هم مشکل نداریم؟پس تو نمیخواد بیای...انقد موذب میشدمو خجالت میکشیدم وقتی اینطور میگفت. گفتم من نمیام رفتم لباسمو عوض کردم نشستم تو خونه.
