آبجیم متاهله با بچش اومده خونه پدریمون محل سگگگگگگگ بهش ندادم

بگو باید بهت توضیح بدم 

تو بچه اوردی اجازه گرفتی ازم

توهم کم نیار.حالا فعلا که خداروشکر قهره ولی اصلا اهمیت نده وقتیم نیست تو گوشت مامانت بخون من پیشتم من کنارتم بهت کمک میکنم من نباشم میخوای چیکار کنی؟اون دخترتم که سالی یبار میاد منم ازدواج کنم برم تنها میشی نمیدونم یجوری که روش جوابه بهش فشار بیار بیشتر توجه کنه بهت.و بهت احترام بزاره اون اتاقی که توشیو مجبورشون کن درست کنن غر بزن بخواه تلاش کن اصلا هم کم نیار لجباز باش

همینارو خواهرت رفت بهش بگو.بهش بگو من چقدر غرورمو خورد کنم و عزت نفسمو نابود کنم؟اونم واسه کی؟واسه کسی که سالی یبار میاد اینجا؟اونوقت تو بهشم بیشتر اهمیت میدی منی که عصای دستتمو اذیت میکنی

بنظرم مامانتم قبول نکرد به اونم بی محلی کن بیشتر به خودت برس و کار کن لباس بخر مو رنگ کن و..تا ببینن تاثیری تو زندگیت ندارن اگرم کلا مادرت باهات بهتر نشد بعد صحبت دیگه کمکش نکن بزار دستش بیاد الان جز تو کسیو نداره و تو عصای دستشی به تو احترام نزاره خواهرت که نمیاد کاراشو بکنه کمکش کنه تو باید باشی

همیشه ادمهایی مثل تو هست 

آیا اونموقع در عنفوان نوجوانی که بهم میگفت زشت و سیاه من خوشحال بودم؟

من کاری ندارم صرفا واسم عجیب بود یکی اینقدر از بیماری یکی اونم کی خواهرش خوشحال باشه و عشق کنه.این زیادی از انسانیت بدوره

نمیشه به یه تیکه حرف فقط‌کار‌داشته باشی یه تیکه اش عجیب باشه تمام اتفاقات به هم مربوطه این از حماقته