بقول چاووش تو گیلدخت :
روزگار کج مدار سفله پرور تلخم کرده میرزا (رضا)!
آدم یه عمر افسار دلشو سفت و دو دستی میچسبه که چشم از کس و ناکس بگیره و بی هوا دلش هوایی نشه و دل نبنده به کسی ؛یه دفه به خودت میای میبینی ای دل غافل! جایی که نباید و نمیشه دل بستی و زمین گیر شدی !...
اونجا دیگه آدمیزاد دل و دین و ایمون و همه دار و ندارشو به باد میده ...
🙂🥀
چکار میشه کرد دلی که آواره است و پذیرایی ندارن هیچ،دلتنگ هم میشه؟!
