سلام عزیزم
من تقریبا اولین باره که داستان زندگی میخونم تو نی نی سایت،حتما حکمتی توش بود اشتباهی اومدم وبرام جالب شد تا تهش خوندم، خدا خودت و عزیزانت رو زیر سایه اهل بیت علیهم السلام حفظ کنه.
ولی به نظرم با روح بزرگی که شما داری و اینهمه خوبه که همسرتون دارن، حیفه که توفیق بزرگی مثل شهادت رو، که البته قسمت هر آدمی نمیشه و باید واقعا درجه یک زندگی کرده باشی تا بهش برسی رو از دست بدین.
شما خانواده مذهبی داشتین و خودتون هم تحصیل کرده این، چون خودتون هم معتقد به اصول اسلامی هستین نظرم رو میگم:
حاج آقا پناهیان میگن و حتما میدونین" شهادت، مرگ کسی رو نزدیک نمیکنه"واگر ایشون عمرشون به دنیا باشه،قطعا سالم و سلامت برمیگردن بعلاوه خیلی زیاااااد از برکات و رزقهای مادی و معنوی که حضرت زینب سلام الله علیها تو زندگیتون ساری و جاری میکنه.
بعلاوه "شهادت اصلا مرگ نیست" و شهدا خانواده هاشون رو رها نمیکنن.باورکنیم همه ما که شهدا همچنان هستن با یک قدرت ماورایی که مارو کمک کنن و نجاتمون بدن و هیییچ توفیقی و موفقیتی برای ما،بزرگتر نیس از این که با اینجور آدمها خاطره مشترک داشته باشیم.
آخرشم به نظرم این آیه رو زیاد بخون:"لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون"
شما به بر و خوبی نزدیک نمیشین مگر اینکه چیزی رو که دوس دارین ببخشین.
امیدوارم خود حضرت زینب سلام الله علیها که فکر کسب این توفیق رو به دل همسرتون انداخته،دلهای هممون قرص کنه تا ثابت قدم وظیفه دینداریمون رو انجام بدیم.