راستی یک مطلب راجع به مامانایی که نگرانند بچه هاشون درآینده چه وضعیتی پیدا میکنن.
برخلاف اکثرشماکه درخانواده هاتون بیش فعال نداشتید درخانواده ی ما موردزیاده .نمونه اش برادرخودم وبرادر شوهرم که دردوران کودکی بسیار شر بودند واگر مثل الان میبردنشون دکتر حتما براشون تشخیص بیش فعالی میدادند.
برادرشوهرم الان معلم ورزشه وفوق العاده آرومه.برادرم هم شغل آزادداره البته هردوشون درزمینه درسی خیلی ضعیف بودند.
نمونه ی دیگرش خواهرزادمه(به اعتقادخواهرم دربچه گی همه ی علایم پسر من رو داشته)الان به سه زبان زنده ی دنیا مسلطه والان هم تو یک کشور دیگه بورسیه شده وداره درس میخونه.
نمونه ی آخرش هم خودم اگر من رو هم میبردند دکتر برام اختلال تمرکز تشخیص میدادندهمیشه مشقام رودیر مینوشتم وسرکلاس هم اصلا نمیتونستم رو گفته های معلم تمرکز کنم سریع حواسم پرت میشد وبه عالم رویا میرفتم وخیلی هم خیال پردازی میکردم .ولی من هم تحصیلات دانشگاهی دارم.البته ازنوع آزاد درسم دوران ابتدایی خوب بود وبعدش درحد متوسط بودم
ظمنا هیچ کدوم از ما معتاد نشد.
البته یک نفر باید اینا رو به خودم بگه که اینقدر بچه ی بینوا رو هرروزشکنجه ی روحی ندم
