خب ممنون از تک تک تون بابت راهنمایی های به جا و عالی🌸🌻🌼
واقعا همینکه میتونیم اطلاعاتمون رو اینجا به اشتراک بگذاریم غنیمته..
لیلای عزیزم من هم همیشه صحبتم همینه با همسرم...حتی یادمه که دوران آشناییمون هیچوقت درباره بچه صحبت نکردیم...
پس واقعااا هدف زندگی مشترک هرگز و قطعااا باروری نیست که اگه یه وقت پیش نیومد انگار قتل انجام داده باشیم و بخواهیم از همه فراری باشبم والاا من که یه مدت نمیخواستم خیلی با کسی روبرو باشم که یه وقت بپرسن...اما الان فکر میکنم چقدر اشتباه کردم خودمو از جمع دور کردم.
خداروشکر تا الان خیلیخلا بچه هیچوقت حس نشده..یعنی باید انقدر خوب زندگی کنیم که فک نکنیم بچه بیاریم که شاد بشیم یا ازدواج کنیم که بتونیم شاد باشیم متاسفانه از کودکی به ما گفتن ایشالا عروس بشی بعد ایشالا مادر بشی.. همین واقعاااا کل زندگیه ما یعنی همین...متاسفم...واسه همین تفکراته که الان وقتی بچه نیست انقدر معذبیم وگرنه یه امر کاملا طبیعی می بود..یه زندگی با بچه و خیلی های دیگه ممکنه بدون بچه باشه....
.وقتی یه دختر شاد و پر انرژی بودم روحیمو باختم...ما بایدخدارو شاکر باشیم اول بخاطر وجود همسران خوب و همراهمون و بعدم اگه صلاح دونست جمع مون رو بیشتر کنه وگرنه تعداد بیشتر خانواده بدون عشق هرگز معنایی نداره...فعلا دارم رو ذهنم کار میکنم که همه جوره شاد باشم...
همسرم میگه همیشه باید یاد بگیریم که شاد باشیم چه تو سختی جه آسونی.چالش های زندگی اگه باعث ازتقا بشه اون یعنی داریم کامل تر میشیم نه اینکه فرزندآوری و تک بعدی زندگی کردن.مهم اینه که روحیمون رو نبازیم وگرنه که باید...ببخشید خیلی طولانی شد اما حی کردم خیلیهامون الان تو همچین شرایطی هستیم و شاید لازمه گفتن بعضی حرفهاا..
عزیزم امیدوارم همیشه سلامت شاد و خوشبخت باشید و بعد هم به صلاح خدا انشالا که فرزندان نازنینتون ما بگذارن به این دنیاااا....آمین آمین🌼🌻🌸🌹💜