من خواننده خاموش تاپیکهاتون هستم اولین باره کامنت میدم خوشحالم از موفقیت همسرت
و امیدوارم بزودی خبر قبولی تخصص خودت رو اینجابذاری
خانم دکتر عزیز حتما حتما فوکوس کن رو تخصص
اصلا کوتاه نیا شما بانوی توانمندبا آی کیو بالا حیفه
اصلا ذهن خودتو خسته نکن برای عیادت پدر شوهر و سرویس دهی شام ناهار و ...
یه ذره سبک زندگی ایثارگرانه رو که داری کمترش کن حتی ایثار گری برای همسر خودت رو در اولویت قرار بده
بخصوص با بیماری پدر شوهرتون سبک زندگی و فرهنگ و منش مادر شوهرتون و دخترش نشون داده بهتون که اونا دارای چه اولویت هایی در زندگی هستن همسرتونم در همون خانواده بزرگ شده و حالا شاید با اندک تفاوت های فردی ولی پسر همون پدری هست که این رفتار همسرشو ستایش میکنه پس خانم دکتر باهوش بفکر خودت باش و فقط خودت
فقط رو پیشرفتهای فردیت تمرکز کن کاری که الان همسرت انجام میده
شما باهوشتر از اونی که ندونی ریشه نگرانی ها و ناراحتی های گاه و بیگاهتون ۵۰ درصدش به گذشته خودت برمیگرده و ۵۰ درصدش مربوط به حس ابهام و ناامنی از آینده اس .شما حتما و حتما دور و برتون همکاران زوج پزشکی زیادی رو روزانه می بینی که بعد دوره های درس و طرح و ...برعکس اینکه تصور عموم به سمت استیبل شدن زندگی زناشویی میره ولی اوضاع اکثرا طور دیگه ای بر عکس رقم میخوره شما با این توانمندی و آی کیو بالا حتما تا الان میدونی چرا همسرت شما رو برای ازدواج انتخاب کردن .
فوکوس کن رو خودت پیشرفت تحصیلی ورزش تراپی اصلا یه لحظه هم برای خودت تایم خالی نذار که افکار منفی یا بدتر از اون طرحواره های ایثارت فعال بشن اگر به همین سبک زندگی و این افکار ادامه بدی چند سال همسرت بالاخره درس و طرحشون که تموم بشه معلوم نیست کدوم برگ از کتاب زندگی پیش روت باز بشه