برای جدا شدن و طلاق دو دل هستم کمک کنید

اگر بچه نداری چرا دودلی؟ فورا اقدام مهریه و طلاق کن حتی اگر طلاق هم نداد برگرد خونه مادرت یا تنها خونه بگیر زندگی کن شهر مادرت. به چه علت اینهمه تحقیر و رنج رو تحمل میکنی؟

عزیزم بعضی اقایون از اینکه مطمعن هستن همسرشون همیشه باهاشه هرجور رفتاری میکنن ، تو یه روز که دعوات کرد برو خونه مادرت و قهر کن و بگو من نمیتونم ادامه بدم و جدا میشم ازت اینجوری میترسه و خیلی توی رفتارش تجدید میکنه اجازه نده کتک بزنه تورو اگه هم زد وقتی کیفش کوکه بگو آخ دت نزن به فلان جام تا مغز استخونم درد میکنه یا شبا با ناله و آخو اوخ بخواب که بدونه درد داری و اگه اعتراض کرد بگو توی خواب بودم نفهمیدم ناله میکنم بهش عذاب وجدان بده 

بچه داری ؟ طلاق بگیر

پس بخاطر مردم میخای بمونی و کتک بخوری و تحقیر بشی و ..‌‌

اهاا ینی دادگاه اصلا ب پیام رو مدرک نمیدونه حتی اگ س ک س چت باشه یا مثلا باهم قرار مدار گذاشته باشن تو پیام ؟

کدوم شهرن

اونم مطلقه بود؟؟

بهش سخت بگیر و تهدید ب طلاق و ترک کردن کن یا واقعن قهر کن برو اگر خواستی برگردی با شرط و شروط برگرد

وقتی گرفتمش باخانم توکلانتری باهم صحبت کردیم که من رضایت بدم آزاد بشه توافقی طلاقم بده همین کارم کردم بدون چیزی بگیرم بخشیدم تمام هزینه طلاق خودم دادم 

نمیدونم 

عزمزم عذاب وجدان نداشته باش منم تو یه مقطی از زمان بعد  ۱۷ سال از جدایی با همسر اولم جون تنها بودم واز آیندم خیلی میترسیدم با یکی از اقوام ازدواجکردم وخیلی زود یه فاصله یک ماه وارد زندگی دوم شدم اما هر جی گفته بود همه دروغ از  اب در اومد وولی هم من تحقیر میکرد با وجود اینکه ۱۸ سال ازم بزرگتر یودورابطه زناشویی  نمیتونست انجام بده من باز خودم راضی کردم به خاطر آبروم دم نزنم ولی بعد چند سال خیلی وقیح تر وپروتر شده بود فهمیدم از این هم ابی گرم نمبشه اینم بگم اهل بیرون رفتن اینا نبود اما به این نتیجه رسیدم خودم رو پای خودم وایسم شرف داره به این آقا بعد دو سال ونیم جدا شدم

منم دقیقا مثل تویه زندگیم فقط من بچه دارم و نمیتونم جدا بشم تو اگه میتونی جداشو

برو خونه مادرت دیوونه ای بع خدا الان که مادرت هست فرصت رو غنیمت بشمار یگو یاید بریم شهر من زندگی کنیم و اینا یه مدت بهش فرصت بده وای تو پول داری حقوق داری مادر داری اونوقت داری این احمق رو تحمل می کنی تازه بچه هم نداری دیگه . نکنه مازوخیسم داری دوست داری یکی آزارت بده وای رها شو ازین اسارت 

برای همینه که به دوستی قبل ازدواج معتقدم زمان کافی بهت میده که طرف رو بشناسی و اگه بخوای جدا شی کمتر ضربه میخوری

تا سنت بالا نرفته و هزار تا مریضی نگرفتی جدا بشو. اگه شاغل نبودی و محتاج نونش بودی باز این سکوتت قابل توجیه بود ولی چرا الان موندی؟ که ده سال دیگه با یه بچه و اعصاب و روان مریض جدا بشی؟ از حرف میردم میترسی؟ بهشون بگو چون ازدواج دومم بود، طرف و خانوادش دید خوبی بهم نداشتن. اصن تهش چیه؟ خاله و عمه ات میخوان بگو که تو آدم عذر میخوام مضخرف و بداخلاقی هستی؟ بذار بگن. عوضش برو پیش مادرت، از حقوقت در جهت آرامش و تفریح خودت استفاده کن.