چند روز دیگه میشه ۱۹ سالم ولی هنوزم بدون مامانم جایی نمیرم، خیلی هم ترسو شدم خیلی از آدرسای شهر خودمونو حتی نمیشناسم انقد که نگشتم، ندیدم، نرفتم
یعنی تنها جاهایی که در طول زندگیم رفتم مدرسه و دانشگاه بوده بعدشم مستقیم خونه
ولی همسن و سالای خودمو میبینم یا حتی کوچیکتر که رانندگی بلدن خودشون میرن سفر با دوستاشون
انقد خونه موندم دایره لغاتم به حدی پایینه بعضی وقتا حرف کم میارم موقع مکالمه با بقیه
هیچ دوستی هم ندارم در حال حاضر
خیلی وقتا دوستایی که داشتمم بخاطر همین موضوع از دست دادم، انگار خونه نقطه امن زندگی من شده که نمیتونم ازش بزنم بیرون، ولی خودمم از این وضعیت خسته شدم و بدم میاد مخصوصا وقتی مامانم سرزنشم میکنه بخاطر همین موضوع
کسی بوده این وضعیتو داشته باشه بعدا که سنش بالاتر رفته حل شده باشه؟!
(لطفا به عنوان تاپیک گیر ندین قصدم توهین نیست)
