اونا هم مطمئن باش یه کم و کاستی تو زندگیشون هست هر کسی یه جور درگیره اینکه فکر کنی فقط تو بدبختی این وسط و همه خوشبختن کاملا تصور غلطیه بعضیا فقط وانمود به شاد بودن و خوشبخت بودن میکنن وگرنه زندگیشون داغونه
اشتباهت دقیق همینجاست که فکر میکنید اونا حاجت روا مون میکنن نه خدا
کلا الان می‌دونم هر کی به هر روشی برات حرف بزنه متوجه نمیشی من که فقط دعا میکنم انشالله دلت اروم بگیره و به اون چیزی که میخوای یا حتی بهتر از اون برسی
اگه یه جایی ، با انجام دادن یه کاری، با یه نیتی، یا دعایی هر چیزی خدا رو‌حس کردی یادت نره بهش بگی افرادی هستن که منتظرشن ، درسته مثل جنازه افتادن گوشه خونه و کاری انجام نمیدن یا از دستشون بر نمیاد انجام بدن ولی به دادشون برس
شاید اینجوری بنظر برسه که من حالم خیلی خوبه
ولی حالم خوب نیست حال منم مثل شما بده منم مثل شما نا امیدم خیلی ام نا امیدم ولی فرق من با شما اینکه من خدا تنها دوستمه خدا بهترین دوستمه و من نمیتونم تصور کنم که من تو این دنیا بهترین دوستمم از دست بدم
همین جوریشم خیلی تنهام خدا رو هم از دست بدم دیگه امیدی برای حتی نفس کشیدن ندارم همین
حتما هم برات دعا میکنم نگران نباش خدا بزرگه
منم همچین تصوری داشتم خیلی زمان برد از بین بردنش هیچ وقت هم نمی‌خوام به این حالت برگردمم
شما هم با توکل و صبر نور خدا کم کم به دلت می‌افته
چه حاجتی داشتی که نرسیدن بهش انقدر ناراحتت کرده؟مسئله ی عشقی بود؟
عزیزم برای اینکه بتونی بهتر تو این دنیا زندگی کنی لازمه یسری از قوانینش رو بدونی و آگاه باشی یکی ش رو بهت گفتم که عزیزم جوابه همین چیزیکه گفتی هست
گفتم ما روح مون ظرفیت نداره کلا این دنیا ظرفیت نداره چون جنس ما با جنس خدا متفاوته برای همین نمیتونیم ببینیمش اگه میتونستیم براحتی خدا رو ببینیم و خدا یکی مثل خودمون بود که دیگه کامل نبود
وقتی خدا یکی از ما باشه چجوری میتونه کامل باشه؟!
ولی نشونه اگه بخوای زیاد هست
و یه قانون دیگه خدا اینکه برای اینکه به ما ثابت کنه چقد و تا کجا پای حر فمون هستیم مارو فرستاد تو این دنیا بهمون قدرت عقل و اختیار و انتخاب داد تا بتونیم با آزادی تمام خودمون راه خودمونو انتخاب کنیم اگه قرار بود سره هر امتحان یا مشکلی خدا زود خودشو به ما نشون میداد که دیگه این قدرت عقل و اختیار بی معنی میشد
ببین بزار برات مثال بزنم مثلا یه مادر 3تا بچه داره میگه به بچه هاش من 2 ساعت میرم بیرون یا چندساعت میرم بیرون کار دارم ولی مثلا این کارای خونه هم مونده مثلا هال نامرتبه ظرفا کثیفه لباسا نشسته ست و.....
مادر از بچه ها میپرسه من برم شما کارا رو انجام میدین بچه ها هم قبول میکنن بعد مامان بچه ها رو تو خونه ول میکنه تنهاشون میزاره خودش میره پشت در از اونجا همه رو میبینه یکی ممکنه در نبود مادر وسوسه بشه کل زمان رو به بازی بگذرونه یکی ممکنه بره سراغ کارهای خودش یکی هم ممکنه با سختی بره همه این کارا رو تنهایی بکنه مامان داره همه رو میبینه و میشنوه ولی نمیتونه بره بچه ایی که بازی میکنه رو دعوا کنه یا به اون یکی کمک کنه چون قراره اونا خودشون پای مسئولیتی که قبول کردن بمونن
قضیه ما و خدا و دنیا هم یجورایی شبیه اینه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز