همه چی تو سرم خراب شد و انگار مردم دچار مرگ تدریجی یک رویا شدم تو هزارو چهارصدی که فکر میکردم سال من

زیاد جدی نگرفتم ولی معرفم خیلی شوق داشتو اومد از شرایط طرف گفت و عکسشو نشونم داد 

شرایطش عالی همونی بود ک من میخواستم 

وضع مالیشم خوب بود همون مدلی ک من میخواستم 

مامانم میگفت ن فعلا نه 

به اصرار مامانمو راضی کردم و چقدر من گریه کردم تا راضی شد دعوا میکردم گفت اوکی 

قرار شد یه روز بیان خونمون با مامانش اونا منو دیده بودن قبلا ولی من نه و خیلی مشتاق بودن و هم زبون و هم فرهنگمون بودن 

تمام ساعتی ک سرکار بودم بش فکر میکردم عکسشو نگاه میکردم تو مسیر دوساعته کارم اهنگ گوش میدادم تو رویاش بودم لباسای عقد و سالن و حتی تم عقدو تو دیوار اینستا قیمت میکردم حتی یه مقدار پس انداز داشتم تا باش تم عقد کرایه کنم کلا رویابافی میکردم حتی راجب شغلم همه چی از اول همینم حتی الان رویابافی زیاد دارم فقط تو رویا لذت میبرم 

من تمام خونه رو تمیز کردم گفتم خونمون ک محلمون جالب نیست بزار حداقل ترتمیز باشه خونمون 

سرکار نرفتم یک هفته خونه تمیز میکردم رفتم لباس بخرم ک پیدا نکردم بیخیالش شدم  

یه روز قبل اینکه بیان تو سرما بالاپشت بوم فرش اشپزخونه رو میشستم آنلاین نشدم 

آنلاین شدم یه لحظه دیدم جواب دفاعیه مشکل گزینشیم اومده باورم نمیشد قبول شدم و کدم رفع شد جیغ میزدم گریه میکردم اینقدر حالم خوب بود تو رویا بودم 

گفتم واقعا امسال سال من بود همون طور ک تو دفترم نوشتم 

هم قراره شاغل بشم هم دارم عروس میشم 

خاستگارم اومدن و خیلی خوشم اومد همه چی خوب پیش میرفت اعتماد ب نفس گرفته بودم و حالم خوب بود 

فقط یه روز نمیدونم چرا نشستم گریه کردم گفتم خدایا نزاره بره خدا کنه جور دربیاد

باهم صحبت میکردیم خیلی از اخلاقاشم خوشم میومد وضعشم ک خوب بود مستقل بود اصلا ازینا نبود خانوادش بتونن دخالت کنن 

معرفم گفت خسیسه ولی واسه زنو بچه فکر نکنم خسیس باشه ک من زوم کردم به حرفاش کاراش و روزی ک باهم قرار رفتیم دیدم نه این واقعا خیلی خسیسه درحدی ک تو قرار اول اینجوریه اونم وقتی مادر زنشم هست حالا اینقدرم مشتاق ازدواجن مثلا 

خیلی فکرامو کردم ب خانوادم گفتم ک این خسیسه و فلان خانوادمم تایید کردن و اوناام گفتن اره ولش کن از الان اینه 

و من دوروز بی محلش کردم میپرسید چته میگفتم هیچی واسم مهم نبود ک واسش توضیح بدم ردش کردم حتی جواب خدافظیمم نداد 

از فردای اون روز سرش ۲۰ روز ناراحت شدم و چقدر تاپیک میزدم تا صبح گریه میکردم 

تو اینستا یه اهنگ غمگین میومد اشکم میریخت طاقت نداشتم 

اره ولی میگه امسال نمیفرستیم سرکار مهر سال بعد😭😭😭

تاپیک میزدم همه قضاوتم میکردن میگفتن هول شوهری یا نمیدونم شوهر چیه 

اما من فقط دلم به حال خودم میسوخت چرا من  چرا خدایا من همیشه تنهام چرا تا قبل اینکه ب ارزوم برسم خیلیا اطرافم رسیدن و من نظاره گرم 

ب این باور رسیدم سر هرچیزی ک میخوام باید گریه کنم گوشی کار رابطه چرا خدایا راحت بهم نمیدی حتی سر چیزی ک سرش کلی تلاش کردم خودمو پاره کردم از بس با گوشی درس خوندم 

الان تو سن ۲۵سالگی تاحالا قسمتم نشده یه دوستی درست حسابی داشته باشم اونم ک کارم ک یک سال تو این بی پولی و ... عقب افتاد 

من چیکار کنم از بس گریه و غصه خوردم 

ازین بدترش اینه ک باورای منفی درونم زیاد شده 

خس میکنم واسه کسی جذابیتی ندارم خوشگلم ولی حس میکنم جذاب و باحال نیستم 

یه باوریم ک رسیدم اینه ک سر هر چیزی ذوق دارم چرا ذوقم کور میشه 

برای کارم چقدر تو رویام شادی کرده بودم و حتی تو رویای اینکه قبول شدم دارم میرقصم ولی دقیقا حتی وقتی ک قبول شدم شهادت بود نتونستم برقصم 

یا واسه خاستگارم چقدر تو رویا باهاش رقصیدم 

از بس فکر کردم نشده رویاهام خراب شده ذوقم کور شده دلم میخواد خوش باشم دلم میخواد اون جور ک میخوام بشه یکدفعخ

کامل شد 

گاهی از صبح میرم تا عصر سرکارم ولی میرسم خونه دوباره تو دلم غمه