یکی هست که هیچ توجهی به من نداره و من به دلایلی باهاش روبه رو میشم گاهی اوقات.. متنفرم از اینکه هر موقع قراره ببینمش ته دلم خوشحالم که میخوام ببینمش متنفرم از اینکه منتظر اینم یه حرکتی کنه که من امیدوار شم و هیجوقت اینکارو نمیکنه متنفرم از این روتین تکراری و حال های بد بعدش
حس میکنم روحم ازرده شده اخه کدوم ادم دیونه ای اینجوریه که من هستم لعنت به من
چجوری میتونم دیگه این فکرارو نکنم؟
عاشقی فقط بپذیرش احساستو
عاشقی بد دردیه
چندسالتونه .
منم هیچوقت فکر نمیکردم بشه سه سال احساسم
اگه راهی بلد بودم خودمو نجات میدادم از این حس بی فایده ام
من میدونم نمیرسم
ولی تو حداقل یه شانسی براش داری
من احساس میکنم طرف دوست داره مث خودته نمیخواد بروز بده
با پوست و گوشتم درک میکنم حستو کاش میمردم ولی این دردو دچارش نمیشدم ....اصلا اینطوری نیست هیچ امیدی نیست و منم نمیرسم بهش خستم از همه چیز و همه کس خستم از قول و قسم هایی که میخورم برای همیشه فراموشش کنم و باز دوباره شکسته میشه
