همش دارم نگاه میکنم چرا من و دوستم همکاریم ولی مثل اسکولها هستیم . دلمون خوشه کار مندیم پول داریم از این شرکت به شرکت دبگه کار مالی انجام میدیم ولی مثل اسکولها هستیم نه ارتباطی هیچی یه زندگی کاملا زندگی رباتیک فکرشو میکنم ما حتی در حد بچه مدرسه هم نترس نیستیم
دوستم انقد اسکوله میگه وای مذیر چی گفت چی نکفت من احساس میکنم پس احساس چی میشه ما که ربات نیستیم
بخدا مثلا ما ماموریت هم میریم اصلا تو فکر این نیستیم ارتیاط برقرار کنیم
همین که دستت تو جیب خودته عالیه
دقیقا خدا بهت رحم کرد فهمیدی . لذت ببرید و انقدر به فکر پیشرفت شغلی نباشید یه مقداری کار کنید که وقت داشته باشید ولو شید روی مبل و لذت ببرید
خوبه که حقوق دارین خودتون
چرا انقد خودتون بستی به لفظ اسکول ؟؟ خب نباش هرکه طاووس خواهد جور‌هندوستان کشد شمام رابطه و‌زندگی هیچان انگیز میخوای پیشو‌بکش به تنت
حداقل اگه درآمدتون خوبه یه دلخوشیه
کاش منم شاغل بودم
منم زندگی رباتی میخوامممم
تو کشورهایی مثه ژاپن همه از دم رباتند
باید سعی کنین لحظه رو زندگی کنین نه فقط زنده بمونین، اگه خسته شدی سعیت رو بکن به اون هم یاد بده زندگی کردن رو، زندگی کردن یعنی از هر چیز کوچیکی که همین الان داری و میتونی داشته باشی لذت ببری نه توی حسرت چیزایی باشی که نداری
ربطی به زندگی کارمندی هم زیاد نداره، میتونی مقداری از پولت رو بذار کنار برا خودت. چیزایی بخر که حس خوب بهت میده یا برو بیرون
و اگه واقعا با کارمند بودنه مشکل داری، سرمایه کنار بذار، یه یک سال پولت رو بذار روی یه کاری که ساعتش دست خودت باشه(البته منطقی باشه کاره نه شرط‌بندی و این چیزا)
