توی صحبتات یکی در میون در مورد تنهایی حرف میزنی ، مشکل نداشتن بچه نیست که تو رو به سمت افسردگی برده مشکلت اختلال تنهاییه
تنهایی توی ذهن تو یه تعریف غلو شده داره به نظر میرسه یه اختلال باشه بیشتر تا یه احساس طبیعی
بری تراپی بهت کمک میشه که این احساس تنهایی رو به سمت نرمال شدن ببری
واقعیت اینه که بچه قرار نیست تو رو از تنهایی در بیاره پدر مادر من چهار تا بچه دارن که هیچ کدوم توی شهر مامانم اینا نیستن حتی همه توی یه شهر هم نیستیم که بگیم مامانم اینا میتونن بیان پشیمون هر کدوم یه جا هستیم
بچه قرار نیست تنهایی والد رو پر کنه
وقتی یه چیزی توی ذهنت شکل اختلال به خودش بگیره اونو از سن کم درست از وقتی که این اختلال شکل میگیره به طرق مختلف تجربه ش میکنی احتمالا این احساس تنهایی رو اگر نمیتونستی دوست پیدا کنی یا توی ازدواجت یا وقتی توی کودکی مادرت ترکت میکرد و.... هم تجربه میکردی و از این احساس تنهایی یک سره داری آسیب میخوری حالا هم شکل آسیب شده بچه ولی ریشه ش توی کودکبه اینو باید به کمک تراپی از توی ذهنت حلش کنی اون وقت احساسات نسبت به موضوع بچه دار هم شدن به سطح نرمال میرسه و به پذیرش میرسی