باهاتون موافقم ولی نباید که تعمیم داد
من ۲۱سالگی جدا شدم با روح و روان داغون با آرامبخش و قرص خواب میخوابیدم با اینکه پدر و برادرمم خیلی هوامو داشتن سر مسائل مالی ولی گفتم میخوام مستقل زندگی کنم برادرم برام خونه گرفت ولی نرفتم ده روز بعد طلاقم بازهم رفتم سرکار خونه گرفتم دانشگاه رفتم باشگاهمو اوکی کردم ولی هنوزم مسیر خونه تا سرکار برای من با گریه میگذره بقیه مقصر زندگی ما نیستن
ولی حدس میزنم این خانوم خیلی نرمال نیستن آخه کدوم آدم عاقلی اینکارا رو میکنه
من خونه پدر خودم بدون اجازه یخچال باز نمیکنم چ برسه خونه پسرخاله قطعا ایشون مشکل دارن و باید برن دکتر بهرحال ما از همه ماجرا خبر نداریم که