خدا چجور دلش اومد💔

درکت میکنم گوش کن تو داری با مشکلاتی که شاید دوستات فقط به نظرشون داستانایی باشه که از زبون بقیه میشنون دست و پنجه نرم میکنی . تو آدم خاصی هستی نه بخاطر مشکلاتت یا قیافت یا کارایی که میکنی بخاطر اون چیزیه که بقیه نمیبینن ولی تو میبینی بقیه حس نمیکنن ولی تو میکنی این زجرآوره غیر قابل تحملهه روزی هزاران بار آرزو میکنی کاش جای بقیه بودی کاش معمولی بودی . مثل بقیه به خودت نگاه نکن 

من از 6 سالگی دارم با این افکارم دست و پنجه نرم میکنم نتونستم با بقیه کنار بیام آدم تنهایی شدم دوستی ندارم بقیه باهام ارتباط نمیگیرن حتی مادر خودم بهم میگه تو آدم گندی هستی نمیشه باهات حرف زد 

چند سالته گلم

منم تو خانواده ای بزرگ شدم که پدرومادرم باهم اختلاف ودعوا وتنش داشتن نه حمایت داشتم ونه توجه

نمیگم خیلیدبد بودن اتفاقا مهربون بودن فقط باهم نمیساختن تبعات اون دعواشونم تا هنوز باهاشونه وما شدیم یه فردی که عزت نفس واعتماد به نفس کمی داره پراز کمبود وحسرتیم ولی الحمدالله قوی موندیمومیتونیم تحمل کنیم اما افسرده

من الانبه شدت اضطراب ازدست داد عزیزامو دارم واین فکر عین خوره داره منو میخوره

همه ی اینا روگفتم که بت بگم ما آدما خودمون باید به فکر خودمون باشیم وبرای حال خوبمون تلاش کنیم همیشه راهی هست اگررر خودموووون بخوااااایم پس بخواه عزیزم مطالعه کن ،باخدا حرف بزن وازش کمک بخواه ورزش کن و آهنگای عمگین رو هم از پلی لیست گوشیت پاک کن اونا جز حس بد افسردگی وناامیدی هیچی ندارن وهمشم که راجب شکست عشقی و... 

ما حتی تنستیم بزرگتر که بشیم جو خونه رو نترل کنیم که اختافات مدرو مادرمون به حداقل برسه

عزیزم شما وقتی خودت نخوای به خودت کمک کنی حرفای ماهم هیچ کمک وتاثیری درون شما نمیزاره

نه ربطی به ضعیف بودن نداره تو فقط بهتر از بقیه حس میکنی همین وگرنه آدم ضعیفی بودی که اینارو حس نمیکردی فقط راجب فکر میکردی همین .

تو سر جنگ و عناد با خودت داری چون نمیتونی با خودت با چیزی که هستی کنار بیایی 

برای همین مدام در حال ایراد گرفتن از خودتی از بدنت از قیافت از اخلاقت از همچیت

خب الان حالت چطوره؟

حرفامو سر سری نگیر خوب راجب حرفام تو خلوت خودت فکر کن 

چرا چیشده

خب از همون صدای درونت بپرس چرا باید مردنت برای بقیه بهتر باشه؟ چه فایده ای داره؟ چه اتفاق خارق‌العاده ای رخ میده؟

من ۲۵ سالمه از ۶ سالگی همه ی این احساسات و افکار همراهم بوده حتی به چیزای علاقه ای داشتم که خودم نمیدونستم چرا 

آدم گاهی تو زندگیش بخاطر همین مشکلات بخاطر همین حس کردن و درک شدن بیش از اندازه به دو نفر تقسیم میشه همیشه هم بین این دوتا گیر میوفتی 

اگر با این فکرا بخواد باشه که همه باید بمیریم

وجودت بی اهمیت نیست اول که هنوز سنی نداری 

دوم حداقل یکم به خودت وقت بده بزار ببین آینده واست چی داره از کجا معلوم شاید در آینده حتی شده یه کار کوچیک برای یک نفر انجام بدی که خیلی مهم باشه

قربونت برم دخترم.اضطراب و افسردگیت دقیقا بخاطر مشکلات خانوادگیه.مشکل خانوادگیت یعنی اونقد حاده که نشه براش فکری کرد و حتماباید بدن خوشگلتو اسیب بزنی؟میشه بدونم مشکلتون تو چه زمینه ای دخترم؟