سعی می کنم هر روز خودم رو عادت بدم که حتی شده کمی تو لحظه الان باقی بمونم. به جای اینکه به آینده فکر کنم، به اینکه چی میشه، دلار میره بالا، خونه میره بالا، قیمت ها داره افزایش پیدا می کنه، هوا آلوده است و خیلی چیزای دیگه که دغدغه امروز خیلی از ماهاست از غذا درست کردنم لذت ببرم، از نشستن پشت پنجره تراس و خوردن چای و نسکافه داغ تو هوای سرد لذت ببرم، از دیدن فیلم هایی که دوست شون دارم لذت ببرم، از پوشیدن لباس هایی که بهم روحیه می دن لذت ببرم.
عزیزجان، اصل زندگی همینه. با همینی که داری خوشحال باش، از همین چیزایی که داری برای خودت لذت های کوچک بساز تا بعدا بزرگترش وارد زندگی ات بشه
نمی دونی که چقدر آرامش وارد زندگی ات میشه. نمی دونی که چقدر زندگی ات معجزه وار شروع به تغییر می کنه بدون اینکه تو کوچک ترین تقلایی بکنی. دلیل این همه مشکلاتی که ما آدم ها این روزها اینقدر درگیرش هستیم اینه که ذهن آشفته ای داریم و به هزار و یک چیز فکر می کنیم، می خوایم همه چیز رو در کنترل خودمون دربیاریم غافل از این که با این ذهنیت محدود نمی تونیم، باید بسپریم به اونی که به همه چی احاطه داره. بهش بگیم من راهو بلد نیستم تو نشونم بده، من نمی دونم چه انتخابی درسته تو خودت منو در مسیر انتخاب درست قرار بده
با خودت میگی خدایا من نمی دونم هدف ام چیه، نمی دونم چطوری می تونم از زندگی لذت ببرم، نمی دونم چکار کنم، نمی دونم با چه رسالتی وارد این زندگی شدم فقط می دونم این مسیری که الان دارم میرم مسیر من نیست، این راه و این نقشه حال خوبی بهم نمی ده. می دونم یه جای کار می لنگه و اون میگه صبر کن و رها باش
خدا می گه قدم هایی که لازمه رو بردار حتی اگه اشتباه باشه ولی نباید منفعل باشی، نباید منتظر باشی و هیچ حرکتی نکنی، که مصداق همین شعره که «تو پای در راه بنه و هیچ مپرس، خود راه بگویدت که چون باید رفت»
اگه شغلی نداری، اگه شغلت رو از دست دادی، اگه در شغلی هستی که به هر دلیلی دوستش نداری نباید منفعل بمونی، باید حرکت کنی و قدم های هرچند کوچک به سمت شغل رویاییت، درآمد مورد علاقه ات برداری.
باید شرایط فعلی ات رو بپذیری، نباید باهاش بجنگی، خدا در ذهنی که آرامش نداره و دائم در حال جنگ و جدال با خودشه جایی نداره، خدا جایی خودش رو نشون می ده که آرامش وجود داشته باشه
تو بخشی از وجود خدایی، باور کن که می تونی زندگی ایده آلت رو برای خودت بسازی، ما فکر میکنیم فرسنگ ها فاصله بین ما و خدا وجود داره در حالی که اصلا این طور نیست. خدا همیشه می گه تو یک قدم بردار من صد قدم میام.
ما باید از دل شرایط فعلی زندگی ات خودت رو بسازی، می خوای زندگی خوبی بسازی شخصیت ات رو مطابق با اون زندگی تغییر بده.
همه اینها رو به خودم می گم چون منم بخشی از این مسیر رو تو زندگی ام طی کردم و تجربیات و آگاهی هایی کسب کردم که منو به اینجا رسونده و می دونم اگه با همین فرمون پیش برم همه چیز ممکنه. فقط نباید فراموش کنم که تو این مسیر باید رها باشم، باید صبور باشم، باید قدم بردارم، باید حرکت کنم، باید بنویسم که از زندگی ام، از خدا چی می خوام. چه طور خونه ای می خوام، چه طور ماشینی می خوام، چطور آرامشی می خوام
هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر آرام تر از آهو، بی باک تر از شیرم؛
هر لحظه که می کوشم در کار کنم تدبیر رنج از پی رنج آید،زنجیر پی زنجیر
نگران هیچی نباش، خدا همیشه هست
جملات زیر تلنگری برای خودم و همه آدم هایی که می خوان هدف و رسالت زندگی شون رو پیدا کنن:
رسالت و هدفی که مدام به دنبالش هستی، از مسیر تجربه موقعیت ها، شرایط و کارهایی می گذرد که هر بار با دیدن یک نشانه شروع و به وسیله حرکت برای عمل به آن نشانه، ادامه می یابد.
علاقه ای که به دنبالش هستی، در مسیر تجربه ناشناخته هایی کشف می شود که با آنها مواجه می شوی.
ممکن است ایده ای به ذهنت برسد و انجامش دهی که دوستش داشته باشی و آن را به عنوان هدفت انتخاب کنی.
یعنی ممکن است خیلی زود وارد کسب و کاری شوی که دوستش داری و آن را رسالت ات بدانی، یا ممکن است یک پله باشد برای هدایت تو به مسیر علائقت.
ممکن است هر کسب و کاری که واردش می شوی، هر هدفی که الان انتخاب نموده ای، انجام هر کار موقتی ای که اکنون در حال انجامش هستی، یک پله باشد و یک پل برای اینکه تو را به مسیر بعدی و مسیر بعدی وصل کند
پس راهش نشستن و منتظر ماندن نیست، بلکه راهش این است که شروع کنی و از دل تضادها، خواسته هایت را با وضوح بیشتری بشناسی.
من الان نمی دونم رسالتم چیه ولی هر چیزی که به ذهنم می رسه، هر کاری که دوست دارم و از انجامش لذت می برم رو انجام می دم تا بفهمم قدم بعدی ام کجاست و تا هر روز یک گام برای رسیدن به زندگی دلخواهم به مسیر مورد علاقه ام نزدیک بشم. تا بفهمم بالاخره کجا می تونم بایستم و بگم بالاخره رسالتم رو پیدا کردم.
هدف من و رسالت اصلی زندگی من اونجایی که با لذت هرچه تمام تر انجامش بدم. کاری که حتی یک ثانیه از انجام دادنش خسته نشم. کاری که هر روز برای پیشرفتش نقشه بکشم و ذهنم براش پر ایده و خلاقیت باشه
پس باید از دل ترس هام بیام بیرون، باید چند قدم از تاریکی به سمت نور بردارم. اونجایی که اگه بهش برسم زندگی ام تبدیل به بهشت میشه.
ذهن منم مثل خیلی از آدم هایی که درگیر مشاغل غیردلخواهشون هستن درگیره برای گرفتن یک تصمیم بزرگ. عقل و منطق به من می گه این کار رو نکن اشتباهه. اما دلم می گه انجامش بده و بقیه رو بسپار به خدا. جالبه جایی که قلب و دلم وارد می شه احساس آرامش و خوشی وصف ناپذیری بهم دست می ده
