ببین هیچوقت جنس آدم راضی نیست همیشه خدا ناراضیه. اگر میخوای از الان به این فکر کنی که در آینده بچه ام از من ناراضی باشه چکار کنم باید قید بچه دار شدن رو بزنی . دو روز دیگه سر اینکه یه عروسک اضافه میخواد در حالیکه اتاقش پر عروسکه با خودت میگی نکنه واسش نخرم بچه ام بعدا عقده بشه واسش حالا یه عروسک چی میشه همینجوری ادامه میدی و بچه هم ضعف تو رو میفهمه و تا آخر عمر ول کن نیست دو روز دیگه سر ارث و میراث همین روش رو پیش میگیره.. برو بپرس چرا از والدینت ناراضی هستی و از والدین هم بپرس . این جور افکار رو بزار کنار وگرنه نمی تونی بچه بزرگ کنی چون همیشه عذاب وجدان داری...اگه مادرا و پدرامون یه جاهایی اشتباه کردن ما میتونیم درس بگیریم و برای بچه مون انجام ندیم. مثلا اگر بین بچه ها فرق گذاشتن ما بین بچه هامون فرق نزاریم
نه اصلا حرف منو متوجه نشدی
بچه خواهرم میخواست بره تولد فقط نزدیک ۳ میلیون احیم براش لباس خرید و ۲۰۰ گذاشت تو پاکت بره هدیه بده بکتند که چقدر رفت و گشت مه براش لباس قشنگ و مد روز بگیره
تو تولد همه کادو های خفن داده بودن
پسر خواهرم از دست مامانش عصبی شده بود
خواهرم چیزی بهش نگفت اما بچه خواهرم اصلا قدردان محبت مادرش نبود
اینقدر نگاه ابزاری به بچه نداشته باش
عشق فرزند و والدین ارزش همه چیزو داره البته هر کسی لایق بچه دار شدن نیست
وقتی یاد بگیری عزت نفست بالا باشه و حال درونیت خوب باشه و خودتو دوست داشته باشی و با خودت ارزشمند رقتار کنی و بدونی که فقط و فقط خداوند منبع عشق و روزی تو هستش دیگه همه ی کاراتو برای رضای خداوند انجام میدی و از هیچکسی انتظار پاداش و تشکر نخواهی داشت.اونوقت خداوند همه دنیارو رام تو میکنه!
اینجوری نیست که ناراضی باشن
تو سن نوجوونی یکم متفاوت میشیم ولی حتی وقتی بیان نمیکنیم مادر پدرمون رو واقعا دوست داریم
عزیزم تمام کسایی که میگن ن بچه بد اخ خودشون ی خلعی دارن و اینکه بزرگ میشه ول میکنه فلانی مادرش ول کرد فلان کرد این حرفا ولش کن همه چی برمیگرده به خودت و تربیتت مگه همه اولاد ناصالح و خلافن اولاد صالح و خوب هم داریم خودت مگه مامانت ول کردی انشالله خدا کمک کنه بهت بچه صالح بده و خودتم خوب و عاشقانه تربیت اش کنی و اینکه اصلا نباید انتظار داشت از بچه بلاخره اونم مثل ما قرار زندگی داشته باشه
ببین اسی من دوتا بچه دارم گاهی اینقدر خسته و کلافه میشم که میگم بچه برا چیم بود میگم اصلأ کاش ازدواج نکرده بودم
ولی اون فقط یه لحظه ست و بخاطر خستگی وعصبانیته
من الا سر کارم پسرم اومد یه کاغذ داد دستم گفت این نامه ست واسه تو
بازش کردم دیدم نوشته مادر دوست دارم ببین خستگی از تنم رفت بچه هم درد سرای خودشو داذه هم لذت
ماهم یه زمانی بچه بودیم وبدست پدرو مادرمون بزرگ شدیم
دنیا همینه ما میریم بچه هامیمونن اونام روزی پدرو مادر میشن اونا میرن بچه هاشون میمونن و نسل انسان اینجوری ادامه پیدا میکنه
اگه آدما بخوان اینجوری فکر کننکه بچه ناراضیه یه روز تنهامون میذاره پس پدرو مادرامونم نباید بچه میاوردن
به قسمت لذت مادر شدنش فکر کن
بچه خوبه نمک زندگیه ب قول قدیمیا ،ولی بنظرم ی بچه کافیه چون بچه اونقدر ارزش نداره ک خودتو و بدنتو ،انرژیتو بزاری براش اخرسرهم ازت طلبکار باشه
خودمم ی دختر دارم و دیگه قصد بچه دار شدن ندارم
عزیزم مگه بچه رو میاریم به بردگی بکشیم
باورم نمیشه هنوز تفکرات این وجود داره که بچه بیاد عصای کوری پیری بشه
