طلاق راه حل مناسبیه برام

من ب عنوان یه زن ک دوتا بچه رو ب دنیا آوردم ازت خواهش میکنم تا از شوهرت مطمئن نشدی بچه نیار .اونا رو بدبخت نکن و قفل بیشتری ب پاهای خودت زنجیر نکن .من ک مادر خودم فوت شده جایی رو ندارم برم .و اگرم داشتم دوتا بچه هامو نمیتونستم ببرم .و نه میتونم بذارم پیش شوهرم بمونن .پس مجبورم بخاطر اونا باهر شرایطی کنار بیام 

😔

به هیچ وجه عزیزم. اصلا مشکل شما به اندازه‌ای نیست که به طلاق فکر کنی.

الان شرایط روحی بدی رو داری میگذرونی و حق داری. مردها اینجور وقتها معمولا فرار میکنن. بلد نیستن کمک روحی کنن، پناه میبرن به دوستهاشون یا بیرون. از خونه فراری میشن‌. از خامی، نپختگی و بی‌تجربگی و نابلدی‌شونه. اما فک نکنی دوستت نداره. خواسته‌هاتو بدون غر زدن، بدون اشک و آه، بدون گلایه و بدون عصبانیت بهش بگو. ازش بخواه و فکر نکن قراره خودش متوجه بشه. بیشترشون متوجه نمیشن متأسفانه. با اولین قدمی که برات برمیداره، با اولین رفتار برای درک کردنت، کلی ازش تشکر کن تا تشویق به ادامهٔ اون کار بشه.

به خودت زمان بده. همه چیز خیلی بهتر از امشبت میشه. باور کن.

اولین تاپیک بود دیدم همه میگن طلاق نگیر ....

همینکه خیانت و اعتیاد نداره جای امیدواریه

همه مردا نیاز ب هفته ای یبار با دوستای نرمال و سالم گشتن دارن

توم با دوستی اشنا خواهر برو بیرون برا خودت حتی شده با دخترت تنهایی برین بیرون 

حس میکنم کمی افسردگی داری یا شایدم بخاطر سقطه 

ولی بزرگش نکن 

فقط پا توی مسیر طلاق نزار 

هیچ زندگی گل و بلبل نیست 

از رو کلیپا اینستا زندگی خودتو قضاوت نکن مردها مث ما زنا عاطفی و احساسی نیستن 

هرنیازی داری بهش بگو اغلب مردها غیر مستقیم متوجه احساس و حال ما نمیشن 

قدرتت رو توس ساختن نشون بده نه توی رها کردن 

اره ببین من این دردو تجربه کردم تازه من رفیق باز عیاش خیانتکار الکلی  کثیف ب تمام معنا اما الان ک یکسال گذشته و ب التماس افتاده میخوام رجوع کنم و مث هاپو پشیمونم  ک احساسی تصمیم گرفتم  بعدم حضانت بچه باپدره  مگه پدر میده  ک ببریش باخودت؟  

خاندازه نداره با پدر ومادرش صحبت کن 

تو همپنجشبه ها با بچت برو بیرون شب هم برو خ نه مامانت ...

فک نکنی بهت حق نمیدما، کاملا حق میدم. بی‌فکرن دیگه. ولی این زندگی‌ای نیست که بشه براش نسخهٔ طلاق پیچید. یه چیزی هم بگم بهت: ناراحتیت که به‌حقه، ولی شدتش به خاطر هورمونهات هم هست. آدم داغون میشه. برای همین گفتم به خودت زمان بده. بدنت کم‌کم خودش رو ترمیم میکنه، بعد روح و روانت هم مقاوم‌تر میشه و پرتحمل‌تر.

این خوشبختیه که دوسش داری عزیزم.

اونم دوست داره، ولی خب رفیق‌بازه. ولش کن. بذار یه روز توی هفته با رفیقاش باشه. جهنم. سخته، ولی اصلا فکر نکن دوست نداره.