من 2 سال و نیم از دانشگاهم مونده قصدم اینه ک کارشناسیم که تموم شد برم ایتالیا ولی خب اونجا کسی و ندارم و همین موضوع معضله برام چون تنهایی خیلی سخته حتی اگر فامیل درجه یک یا دوست هم نباشه مهم نیست در حد همکار و همکلاسی هم اوکیه.
بعدا که وارد بازار کار رشتم میشم میتونم کسیو پیدا کنم که دوتایی اقدام کنیم؟
اصلا هم تو فاز شوهر و ازدواج و پارتنر نیستم
کیه که عاشق مهاجرت نباشه
ولی همه شرایطشو ندارن
داداش منم میخواد بره ایتالیا
البته حرف دوسال دیگه ست تقریبا
رو زبان و کارش تمرکز کرده
سنم کمه هنوز وگرنه میگفتم بیا استارت بزنیم
هنوز باید برای کنکور بخونم🥲
من میام باهات😁
توی اینستاگرام چندین تا پیج پست مخصوص همینو دقیقا میذارن و میگن بیاین تو کامنتا پارتنر مهاجرت پیدا کنین توی کامنتا کامل خودشونو معرفی میکنن میگن مثلا رشته شون چیه قصدشون کدوم کشوره زبانشون در چه حده
ی سوال بپرسم از شماهایی که مهاجرت میکنید؟؟؟
ببین من قبول دارم که ایران ارزش افراد تحصیل کرده رو بشدت پایین میارنو درامد پایینه اما وقتی میخوام ب مهاجرت فکر کنم تن و بدنم میلرزه . همش ب این فکر میکنم مبادا ی اتفاقی برای خانوادم بیوفته و من نباشم کنارشون میخواستم بدونم چطوری با ترک دلبشتگی ها کنار میای🥲
خوبه، ولی اگر کسی پیدا نشد، اجازه نده ترس از تنهایی مانع پیشرفتت بشه.
