یه سری یکی منو به همشهریمون که چندین سال بود ندیده بودیمشون معرفی کرد ، خواهر چشمت روز بد نبینه اینا بعد یه هفته اصرار به داییم پاشدن اومدن خونه ما خواستگاری، داماد ده سال ازم بزرگ تر بود، همشون به خودشون رسیده بودن ولی داماد حتی جوراباشم نشسته بود، ببین داماد کچل، لباسا درب و داغون، به صورتش حتی آبم نزده بود، تو مرغ فروشی کار میکرد، خودشم هیچی نداشت، نه خونه نه سرمایه نه ماشین، انگار مستقیم از دهات تو تویله بلند شده بود اومده بود، حتی گل و شیرینی هم نخریده بودن، باباشم میگف من هیچ کمکی بهش نمیکنم، خواهرشم میگفت آدم یه لقمه نون و پنیر بخوره ولی دلش شاد باشه، حالا من چی، اون موقع با ورزش به حدی خوش هیکل شده بودم که نگو، کلی به خودم و خونه رسیده بودم ، بهترین لباسامو پوشیده بودم، حتی خواهرم و شوهر خواهرمم رقته بودن برای اصلاح به آرایشگاه خوب دیده شن ، کلی میوه خریده بودیم، بد ترین شب عمرم بود، بعد از اون خواستگارای خوشگل اومدن برام و من کم کم اعتماد به نفسم برگشت، ولی اون خوشگلام اخلاقشون جالب نبود، این شد که هنوز فرد مناسبی پیدا نکردم، اما انشالله هم من هم تو یکی با شخصیت و با خوانواده و درخور پیدا میکنیم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
16 ثانیه پیش
18 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز