دیگه هیچکاری انجام نمیدم حتی اگه پررر از استرس باشم
هیچی برام مهم نیس.
درسمو رسماًا گذاشم کنار. حوصله ندارم یه خط بخونم.. بدبختی ابدی رو برای خودم برگزیدم! راه نجاتمُ آتیش زدم.
خسته م. روزامو با گوشی ای سپری میکنم که حالمم ازش بهم میخوره! صرفاً جهت اینکه سپری بشه..
شبا تا صبح باخودم درحال جنگم و اشک میریزم. جز تپش قلب چیزی نمیشنوم و دیوونه میشم
چی شد که اینجوری شدم:)))))
کاش میشد همه چیو بالا بیارم. حوصله نفس کشیدنم ندارم
من واسه این دنیا ساخته نشدم. من تنبل و بدردنخورم. این دنیا آدمای پرتلاش و قوی و بااستمرار میخواد..
من آدمش نیستم خدایی
من. تمومش کردم
خدا چرا نمیخواد تمومش کنه؟!
چقد حالتو میفهمم دختر
نمیدونم چی بگم که بهتر شی ولی اگه دوس داری حرف بزن خالی شی
عزیزم سال کنکور همه همینن
شروع کن
سعی کن اون گذشته خودت رو بذاری کنار فدای سرت هر چی تا الان کم کاری کردی
از الان تو هم شبیه آدمای این روزگار بشو
دغدغه مند با استمرار و انگیزه...
فکر کردم فقط من اینجوریم..
تازه حرفای دور و اطرافیانم هست...
شما سال کنکور با کسی در ارتباط هستید؟ مثلا با دوستاتون حرف میزنید
چاره ای نیست عزیزم
اگه همین امسال خودتو جمع و جور نکنی یه عمر پشیمونی برات میمونه
پاشو تمومش کن
نزار برسه به موقعی که تو بختی شروع کنی و انگیزه داشته باشی اما دیگه دیر شده باشه
همین الان تمومش کن
