به نظرتون من دیدگاهم درسته یا غلط

خوبه در لحظه زندگی میکنی اما خونه خیلی واجبه الان نمی‌فهمی پیر بشی باید هرساله دوسال یبار اسباب کشی کنی میفهمی و شما باید ی چیزی برای آینده بچه هات داشته باشی 

اگه واسه زندگیت جواب می‌ده ادامه بده زندگی توئه. 

من نمی‌تونم به اینده فکرنکنم اگه قراره ۵۰ سالگی کرایه نشین باشم و چون دیگه کار نمی‌تونم کنم  نیاز مالی به بقیه داشته باشم یا هیچ پس اندازی واسه بچه هام نداشته باشم الانم بهم خوش نمی‌گذره. به نظرم تعادل خیلی بهتره به اندازه لذت از اکنون و به اندازه آینده نگری.

با این تفکر همین روند رو ادامه بده ...

دو سه سال بشدد سختی بکش ی عمر راحت زندگی کن الان ی اتفاقی خدای نکرده بیوفته ک نیاز ب پول داشته باشی خونه یا چیزی داری ک بفروشید اون بدهی‌ رو بدی ؟

ب نظرم ادم بایذ جمع کنه خونه و ماشین بخره بعد از زندگیش لذت ببره کنارشم پسند انداز کنه برای بچه ها

بهترع فکر اینذه باشیم ولی ن اونقدر که اصلا از زندکی تو زمان حال لذت نبریم

در لحظه زندگی کردن خیلی خوبه

ولی تو کشور ما روز به روز ارزش پول میاد پایین تر

اگه یه خونه داشته باشی و خیالت راحت باشه میتونی زندگی آسوده تری داشته باشی

تو ایران غلطه 

ادم باید پس انداز داشته باشه برای روز مبادا 

دور از جون پیری مریضی چیزی 

حالا از بچه بگذریم که بزرگ‌نیشن تاره اول خرج و مخارجشونه 

ما الان دو سال حقوقمون ب اخر ماه نمیرسه زندگی سخت شده باز از پس انداز گاهی برداشت میکنیم 

مثلا دخترم امسال کامپیوتر اورد برای خرید لپ تاپ یا پارسال کنکوری بود برای کلاس هاش از انجا برداشتیم 

ب قول قدیمیا وقتی از جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت بود

ن عزیزم دیدگاهت غلط نیست اما ب اینم فکر کن روزگار همینجوری نمیمونه شما ب ی جایی میرسی ک دیگه توان مستأجری مثلأ نداری خوبه همونقدر ک تو زمان حال زندگی میکنیم اینده نگر باشیم و از گذشته هم درس بگیریم

خب بگو بازسازی من اینجوری هم خوبه ها ؟

بله

تا وقتی حداقل های زندگی مثل خونه و ماشین ایمن فراهم مشده دیدگاه شما اشتباهه

اما بعدش دیگه همه چی بستگی داره به نحوه لذت بردن شما از زندگی

اگر از ارتقا خونه و ماشین لذت میبرید براش پس انداز کنید

اگر هم از خرج های دیگه حالتون خوب میشه همون کار رو انجام بدین

دیدگاهت مورد احترامه

پدر بزرگ مادری من در جوانی زیر کرسی یه سره خواب بود مادر بزرگم قالی میزد از شانس موقع جنگ یه ساواکی در حال فرار کارخونه شو در ازای قالی ابریشم به پدر بزرگم فروخت و الان بسیار ثروتمنده

یه پدر بزرگ دیگه ام کشاورز بود و شب روز زحمت میکشید و تا دم مرگ تو فقر بود الان چنان ارثی باقی گذاشته که با ده تا بچه بازم بعد تقسیم کلی پول به بچه هاش میرسه

من فکر میکنم همیشه هم اونی که براش می‌جنگیم نمیشه

ی خانم همیشه باید براخودش پس انداز داشته باشه الان من از دیروز باشوهرم دعوام شده گفته خرید نمیکنم پولم نداد ک خودم خرید کنم اگه پول نداشتم باید از گشنگی میمردم