بارون اومد و یادم داد تو زورت بیشتره
ممکنه هر دفعه اونجوری که میخواستی پیش نره
خاطره هام داره خواب رو میگیره ازم
دوری و من دیگه ته دنیام قلبت نوک قله قافه
من که تو زندگیم هیشکی نیست، چه دروغی دارم بگم آخه؟
این همه دوری نه واسه تو خوبه نه من
طرف تو بارون نمیاد، نمیشی دلتنگِ زیاد
میدونی چند وقته دلم تو رو میخواد؟
باز باران، با ترانه، مي خورد بر بام خانه...
خانه ام كو؟
خانه ات كو؟
آن دل ديوانه ات كو؟
روزهاي كودكي كو؟
فصل خوب سادگي كو؟
يادت آيد روزباران،گردش يك روز ديرين؟
پس چه شد ديگر،كجارفت؟
خاطرات خوب و رنگين،
در پس آن كوي بن بست،
در دل تو،آرزو هست؟
كودك خوشحال ديروز؟
غرق در غم هاي امروز،
ياد باران رفته از ياد،
آرزوها رفته برباد
...
کاش بارانی ببارد قلب‌ها را تر کند
بگذرد از هفت بند ما، صدا را تر کند
قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه‌ها
رشته رشته مویرگ‌های هوا را تر کند
بشکند در هم طلسم کهنه این باغ را
شاخه‌های خشک و بی بار دعا را تر کند
مثل طوفان بزرگ نوح در صبحی شگفت
سرزمین سینه‌ها تا ناکجا را تر کند
چترهاتان را ببندید ای به ساحل مانده‌ها
شاید این باران -که می‌بارد- شما را تر کند
