با احترام به تمام خانومای خونه دار و مادرا
هر کسی یه راهی برای زندگیش انتخاب میکنه و از یه راه دیگه خوشش نمیاد
من میترسم از روزی که هیچ شغلی پیدا نکنم و به هیچ جا نرسم و مجبوری ازدواج کنم و مجبور شم بچه هامو تو خونم بزرگ کنم و از شوهرم پول تو جیبی بگیرم
یعنی سرنوشت منم قراره همینطور بشی؟اگه نتونم از رشته مورد علاقم قبول شم باید چه غلطی بکنم
وااای ترس منم همینه بخاطر همین همیشه ذهنم درگیره و تو فکرم و پر از استرسم
الان من همونم که گفتی :(
شغل که زیاده بستگی به تلاش خودتون داره
یه جوری میگی انگار یکی اسلحه گذاشته پشت سرت مجبورت میکنه اون مدلی که اون میگه زندگی کنی! خب اگه هدف داری باید بچسبی بهش تا بهش برسی یعنی چی اگه نرسم چی! اگه نرسی نداریم باید برسی
خاص بودن توی انسان درستی بودن هست نه توی شغل پیدا کردن و ...
میخوای پروفسور بشی؟! پروفسور زیاده 😄
میخوای دکتر بشی؟! مثل برگ خزون ریخته 😆
آدم ناب و خوبی باش تا معمولی نباشی.
من تحصیلات دارم شاغل بودم ولی بعد بارداریم شوهرم گفت نمیخوام سرکار بری و الان پشیمونم که چرا زودتر باردار نشدم😂😂😂😂
خب تمام تلاشتو بکن که قبول بشی ولی حتما حتما سعی کن از نظر مالی مستقل بشی
من همسرم وضع مالیش خوبه اصلا هم خسیس نیست ولی واقعا از ته دلم اعتقاد دارم حتما زن باید از نظر مالی مستقل باشه
به جای این فکرا
تمرکزت بزار روی هدفت
عزیزم من لیسانس دارم تمام دوره های تخصصی ارایشی رو هم گذروندم و سالنی هم واسه خودم داشتم بعد ازدواج جمع کردم
نشستم تو خونه بقول شما بچه هامو بزرگ میکنم پولمم شوهرم میده
چرا فکر میکنید بده اخه؟
صبور باش
من سالها بعد ازدواجم تونستم سرکار برم
آخرش شد گرچه دیر
ولی راضی ام که یچه هام رو خودم بزرگ کردم و به سن لازم رسیدن
تا به هدفت نرسیدی ول کن‌نباش
اون زندگی ای هم ک گفتی بد نیست
چون ممکنه همون خانمه از نظر شما معمولی اتفاقا نقش خیلی پررنگ تری داشته باشه توی جامعه
و فقط شما ازش خبر نداری
حال خوب من با پزشک شدن خوب میشد .
یه عمر درس خوندم زحمت کشیدم قبول نشدم
اخرش رفتم یه رشته درپیتی انتخاب کردم تا شاغل بشم . اما بازم هیچی نشدم
حس پوچی دارم . همش توی خونه بشور بساب بچه بزرگ کن . اینارو منم قبول ندارم . حس بد بهم دست میده.
امامجبورم .افسرده هم شدم . شغل هم گیرم نیومد
