آدمها فرق میکنن باهم. وگرنه چه فرقی داره بچه که روحش پاکه و دوست داشتنی هست حالا DNA من توی بدنش باشه یا نه چه تاثیر مهمی داره؟!
بعلاوه مگه جمعیت جهان در خطره که هرکسی که بچه دار میشه باید حتما خودش بچه بیاره؟! وقتی یه زوجی هستن که بچه میخوان و اونطرف هم بچه هایی هستن که پدر و مادر میخوان و در معرض خطر قرار دارن خب چرا این دوتا کنار هم قرار نگیرن؟
ولی شرط اصلیش همینه که طرف بتونه مثل بچه خودش به اون بچه نگاه کنه. نه کمتر ببینه و نه ترحم کنه ومثلا بعنوان بچه یتیم بهش نگاه کنه! دیگه باید واقعا فراموش کنی چطور بدستش آوردی و واقعا بچه خودت بدونیش. اون بچه هم که اگه موقع فرزندخوندگی سنش پایین بوده باشه که واقعا باور داره پدر و مادرش همینها هستن.
حالا یکی مثل من مطمئنه که میتونه این دیدگاه رو داشته باشه و من حاضرم حتی قبل از اینکه خودم بچه دار بشم اقدام کنم برای یک فرزندخونده. (البته که شرایطش خیلی پیچیده و سخته در ایران) ولی یکی هم نمیتونه اینطوری به قضیه نگاه کنه که خب بهتره اصلا ورود نکنه به این مسئله و با آینده و روان خودش و یه بچه معصوم قمار نکنه.
هر دو والد باید سر این قضیه حسابی حرف زده باشن و فکر کرده باشن و مشاوره رفته باشن. باید کاملا توافق داشته باشن چون قراره سالها مسیر سختی رو کنار هم طی کنن و هزینه و آسیب پشیمون شدن وسط راه خیلی سنگینه