راستش همین الان تو سایت ثبت نام کردم
اصلا اهل درد و دل نیستم با بقیه ولی فک میکنم اینجا فرق کنه
چند سال پیش از زندگی نا امید بودم در کل فک کنم جامعه گریز باشم ولی این نام امیدی بخاطر اون نبود هیچ چیز واسم رنگی نداشت خسته از زندگی حتی ترس هام مثل ترس از تاریکی دیگه معنی نداشت و حتی جونم واسم ارزش نداشت اما بعد کم کم همچین بهتر شد یکی دو سال همه چی از روز قبل بهتر شد امید زندگیم پیچیده بود که دوباره چند وقت پیش این حس ها دوباره شروع شد درسته هنوز مثل قبل منو غرق نکرده و خیلی زیاد نیست ولی میترسم نکنه مثل قبل دوباره از همه چیز تا امید بشم البته تا جایی که یادمه و الان کمی احساس می کنم این نامزدی ترس از کنکور و آینده و پول و... نیست این نام امیدی لامصب از بی‌معنی و پوچ شدن بود هیچی واسم معنی نداشت نمیخوام دوباره برگرده