من تا وقتی بچه هام مدرسه نمی رفتن این حس رو گاهی داشتم اما الان واقعا وقت هم کم میارم . تا بیای صبح بیدار شی بچه رو راهی کنی . خونه رو جمع و جور کنی غذا بزاری ظهر شده مبان ناهار بعد باید به درس و مشقها برسی و باز کارای خونه .حداقل الان که برای من اینجوریه و پیشرفت بچم پیشرفت خودم حساب میشه . ولی چند سال دیگه که هر دو تا بچم مستقل بشن دوست دارم منم واسه خودم کسب و کاری داشته باشم . فعلا فقط هنر و خیاطی گاهی در کنار کارم دارم . بیشتر از این وقت نمیکنم
پوچی چرا عزیزم، دارم یه زندگی رو اداره میکنم و پیش میبرم
کارایی میکنم که گاهی چند تا مرد هم از عهده اش بر نمیان
خب حرف منم همینه یه زنچه خانه دار باشه چه شاغل وقتی مدیریتش خوب باشه احساس پوچی نمیکنه صرفا نباید یه زنو چون شاغله موفق دونست وزنان خانه دار که ازعهده همه چیز هم براومدن وبچه های خوبی تحویل جامعه هم دادن موفق هستن دیگه
منم خانه دارم و به شدت حس ناکافی بودن و پوچی میکنم در بهترین حالت شدم اسنپ دربستی دخترم🤔 هیچ حس مهم بودن و باارزشی ندارم حدااقل خیلی وقتا اینجوریم🥲
