عزیزم نمون تو خونه شون. صبحا ک بلند میشی با بچه هات بزن از خونه بیرون برو پارک برو شهربازی برو همینجور بیرون بگردین باهم سینما اینور اونور. مسجدی امام زاده ای جایی
اصلا نمون فقط شب برای خواب برگرد
یه شماره ای هم بود برای اورژانس اجتماعی زنگ بزن شرایطت رو بگو . یه عده ای هستن اتاق میدن تخت میدن به زنان ی سرپرست یا بدسرپرست. میان کمکت بهت جا میدن برای یه مدتی. حتی میتونی بری خوابگاه بگیری با بچه هات تو خوابگاه باشین یه مدت.
ولی اگر بازم همه اینارو نمیتونی حتما صبحا بزن بیرون اخرشب برگرد خونه بابات
یه مهدکودک پیدا گن با بچه قبولت کنه بری بشی کمک مربی بچه هاتم پیشت باشن. حقوق کمی هم بگیری دستت تو جیبت باشه
نمیشه بچه‌ها رو بدی به خانواده همسرت و خودت بری سرکار و پانسیون
با این شرایط خانوادت و مادرت خیلی اشتباه کردی اومدی ....خونه خودت سختی هارو تحمل میکردی شرف داشت به خونه مادرت ....
ببین پا بذار روی غرورت برو با شوهرت صحبت کن. بگو هر دعوا و لج و لجبازی هست بین ما دو نفره. تو هم پدر این بچه هایی یه فکری به حالشون بکن
تو هم باید خودت هر چه سریعتر بتونی یه جوری روی پای خودت وایسی. شرایطت خیلی سخته.
