اره دقیقا همون حرفی رو زدین که خودمم همیشه بهش فکر میکنم که تا وقتی بچه ی دومم اندازه ی فاطمه کوچولوم نشه چجوری میخوام بهش دل ببندم....
خودم میدونم که هروقت به بارداری فک نکنم حامله میشم ولی بدبختیه من اینه که وقتی فکر بچمو ول میکنم فکرم کشیده میشه سمت بارداری،وقتی فکر بارداریو ول میکنم فکرم میره پیش بچم دیگه بعضی وقتاهم که دیگه فکر هردوش منو دیوونه میکنه
تو سایت میدیدمت و با غصه هات ناراحت میشدم ولی هیچ وقت پیش نیومده بود باهات حرف بزنم غصه نخور عزیزدلم تو تنها نیستی خیلی مادرهای داغدار مثل تو هستن همشون غم تو رو میفهمن میدونم الان دلت هزار پاره شده دلت کبابه ولی تحمل کن یه روزی میاد که میتونی دوباره بی غصه به زندگی برگردی نکه یادت بره ها ولی آروم میگیری
غم از دست دادن بچه دوره داره باید تحمل کنی تا دوره اش بگذره تا برسی به یه حسی که فقط حسرته مثل روزای اول نمیسوزی ولی حسرتش به دلت هست میگی میخندی زندگی میکنی ولی همراه همه اینا تو دلت غمم هست ولی کنارش آرامشم داری قرار نیست همیشه مثل روز اول بسوزی تحمل کن دوره اش بگدره
چی بگم همش فکر میکنم یعنی میشه منم یه روزی به زندگی عادی برگردم منم مثل بقیه دغدغه ی لباس و خونه و عروسی و خوشی داشته باشم یا نه دیگه همه ی خوشی ها واسه من تموم شد احساس میخورم دیگه تا اخر عمرم نمیتونم به چیزای قشنگ فکر کنم یعنی دیگه هیچی خوشحالم نمیکنه همش تو خودم احساس یه خلاء میکنم
حق داری حق داری هزار بار حق داری من یه بچه خواهر دارم خیلی شبیه پسر دومیمه خدا شاهده که تا تقریبا هر بار میبینمش میگم یعنی اگه محمد حسین من بود الان اینقدری بود این شکلی بود دلم کباب میشه ولی چاره ای نیست دل به دلم نمیدم چون باید زندگی کنم خدا اینجوری خواسته
سر خاک دخترت زیاد برو باهاش حرف بزن همینکه بری اونجا گریه کنی و حرف بزنی ولی ببینی جوابی نمیشنوی از دخترت کم کم سردت میکنه دلت قبول میکنه دیگه تموم شده اون عشق واسه همیشه رفته دلت خون میشه ولی راحتتر میتونی دل بکندی
بعد از مرگ بچم حتی نتونستم لباسایی که داشتمو تنم کنم چون همشونو داده بودم یجوری بدوزن که راحت بتونم شیر بدم....الان که اومدم خونه ی مادرشوهرم موندم دارم کم کم واسه خودم لباس میخرم بازم عذاب وجدان دارم همش میگم چجوری میتونم اینار بخرم من چقد مادر بی احساسی هستم از خودم و بچم خجالت میکشم
