احترام خودشو خانواده شو دارم با هست او نیستش می‌سازم کار های انجام میدم تو ذوقش نخوره دوست دارم شاد باشه همش باهاش الکی تو خونه حرف میزنم میخندم دوست دارم همش شاد باشه تو خونه ولی همش سنگینه تو خونه به حرفام توجی نداره فقط اگه از خانوادش بگم میشنوه بقیه حرفمو متوجه نمیشه با همه فامیلم مخصوصا خواهراش و زن عموش خیلی کنارشون شوخ‌طبع میگه میخنده ولی تو خونه فقط با بچم میخنده خیلی کم پیش میاد باهام گرم بگیره تا یه حرف بیجا هم بزنم دعوا او قهر داریم همه جوره بهش رسیدگی میکنم قدر نمیدونه کارامو نمیبینه
ببرش پیش روانشناس
باهاش حرف بزن ببین چشه؟
شاید رفته تو غار تنهایی احتیاج به زمان داره
ما رسم داریم هر مناسبتی شد بریم یه سر پیش خانوادهامون دیشب سر یه حرف بی ارزش دعوا راه انداخت منم گفتم جای نمیرم خونه مامانش نرفتم خونه مامان خودمم نرفتم گفتم اصلا هیج جا نمیرم
اینکه شما تو مادری کردن و زن زندگی بودن همه کار کردی و خیلی بی نظیری توش شکی نیست.
اما از لحاظ رابطه و اینا... کاری کردی براش جذاب باشی یا به خودت برسی و اینا؟
اشتباهت همینه دیگه واسه خودت زندگی چرا پیله کردی بهش؟
ی چیزیش،هست
زن عموش مسنه یا جوونه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
