سلام دوستان
قبلا تاپیکی بود با عنوان تاپیک جامع دختران آسیب دیده از مادر که کیمیای عزیز راه اندازی کرده بودند. متاسفانه مدتی هست که ظاهرا برای همیشه قفل شده. از اونجا که خودم متاسفانه دیر پیداش کردم و اینکه دیدم چقدر مفید و کارساز بود حیفم اومد چنین مباحثی ادامه پیدا نکنه. پس اینجا رو ساختم تا با همون سبک بتونیم در کنار هم باشیم. بی نهایت خوشحال می شم اگر کسی از عزیزان فعال و فرهیخته اون تاپیک ما رو پیدا کرد اعم از @کیمیا_111 @stylishlady
@sara1525
@tinanr
و ....
به جمعمون بپیونده.
چند کلمه به کسانی که مخاطب ما نیستند:
با احترام به همه مادرانی که حقیقتا شایسته نام مادر هستند و با احترام به دوستانی که از نعمت داشتن چنین مادری برخوردارند.
عزیزان باید بدونید این تاپیک برای افرادی با تجربه متفاوت از شما ایجاد شده. کسانی که از بد روزگار رنج زیستن با مادر خودشیفته و آزارگر رو با تمام وجود حس کردن و زندگی اونها در اثر این رابطه سمی برای همیشه مختل شده.
اگر شما مخاطبین این تاپیک رو درک نمی کنید کاملا حق دارید، به هر حال قرار نیست مادر در جایگاه مقدس مادری کوچکترین آسیبی به بچه اش برسونه. اما متاسفانه در واقعیت گاهی این اتفاق می رفته و این مساله پیامدهایی به دنبال داره که در اکثر مواقع اگر نگم غیرقابل جبران، دست کم به سال ها تلاش مستمر و پیگیر نیازه تا شاید کمی کم رنگ تر بشن.
می خوام بگم ما درک می کنیم که حال و روز ما برای شما عجیب و غیرقابل باوره، پس شما هم درک کنید که اینجا جای نصیحت و یادآوری چیزایی که از بچگی همه مون بارها و بارها و بارها شنیدیم و اونها رو از بریم نیست. اجازه بدید در دنیاهای متفاوتمون با دردها و مشکلات متفاوتمون در صلح زندگی کنیم.
چند کلمه به مخاطبان:
دوستانی که مادر خودشیفته و آزارگر دارند، بدونید که اینجا نگفته درک میشید. میدونم زخم خوردید، میدونم خشمگینید، میدونم با تمام وجود شکستید و آسیب دیدید. این یه واقعیته که بچه هایی مثل ما هر چقد سوگواری کنیم کمه، اغراق نیست اگر بگم تا ابد زیر آسمون خدا صدای ناله ما میپیچه و بگوش خدا می رسه.
ولی دوستای گلم، خواهرای نادیده عزیزم. لطفا چند تا نکته رو رعایت کنید تا بتونیم در کنار هم بمونیم و رشد کنیم:
۱- هدف ما اینکه با وجود همه آسیبها حتی اگه شده قدمی به سمت بهتر شدن و رشد کردن برداریم، پس به شدت از کسانی که در زمینه مشکل خودشون آگاهی و مطالعه دارن و به دنبال راه حل هستند استقبال میشه.
۲- از به کار بردن بی پرده حرفای بد بپرهیزیم. درسته اونا در تمام عمر ما رو با بدترین الفاظ بمباران شخصیتی کردن اما خب، ما که مثل اونا نیستیم!
۳- وقتی قلبمون از در دودل سبک شد، حتما حتما سعی کنیم از نقش قربانی در بیایم و بگیم چه کارهایی برای بهتر شدن حال و روزمون کردیم. سعی کنید برای این بخش به طور ویژه وقت بذارید. دونستن اینکه کسی با شرایط مشابه ما تونسته قدم مثبتی برای مدیریت این رابطه سمی برداره و جزئیات عملکرد اون، میتونه هم باعث دلگرمی و هم باعث هم افزایی بین ماها بشه. پس تا میتونید سعی کنید از راهکارها، راه حل ها و پروسه ای که منجر به رسیدن به اونها شده بگید.
۴- درد ما رو فقط خودمون و خدای خودمون درک می کنیم. پس وارد بحث با کسایی که در ابتدا گفتم مخاطب اینجا نیستد نشیم.
۵- خوشحال میشیم اگر کتابی یا فیلمی یا هر منبعی که دیدید و مفید بوده با ما هم در میون بذارید تا استفاده کنیم.
۶- نکته آخر اینکه بعد از بیان روایت آنچه بر ما گذشته، بیشتر سعی کنیم تا کلاف پیچیده احساسات متناقضمون رو واشکافی کنیم و از احساسی که داشتیم و داریم بگیم تا شاید ناخودآگاهمون قدری سبک بشه.
