سلام وقت شما بخیر
همانطور که ملاحظه میکنید عصبانیت و احساسات منفی شما به شدت روی فرزندتان تاثیر میگذارد و او از شما الگو برداری میکند.
ولی این تلاش شما هم که سعی میکنید خودتان را کنترل نمایید، قابل تقدیر است .
اما چگونه میتوانید خشم خود را کنترل نمایید،مقولهی بسیار سختی است.
برای ابتدا لطفا بنشینید و با خود فکر کنید که چرا انقدر بی حوصله و کم طاقت شدهاید که واکنش های این چنینی لز خود نشان میدهید ؟؟
آیا عامل اصلا شیطنت های طبیعی فرزندتان است یا شما از پیش تر دچار این کم طاقتی شدهاید.
دوم اینکه آیا راهی بهتر برای فرو کش کردن خشم خود به جز پرخاشگری ندارید؟ و حالا چرا کودکتان را برای این تخلیه خشم انتخاب میکنید؟
آیا اگر همسرتان در پرورش فرزندتان بیشتر کمک کند شما آرامتر نخواهید بود؟ اگر اینگونه است ،با لحنی تاثیرگذار از او کمک بخواهید.
گاهی اوقات که خشم تان خیلی اوج گرفته ،کمی از محیط تنش ساز فاصله بگیرید و برای خود و ابراز خشم تان زمان بخرید. این کار موجب میشود که کمی خشمتان فروکش کند.
و همیشه این را به خاطر داشته باشید که در پرخاشگری های شما ،کودک حس بدی به شما پیدا نمیکند،بلکه احساس بدی به خودش پیدا میکند که چرا انقدر بد است و تمام آینده او تحت تاثیر همین احساس منفی قرار میگیرد.
با سپاس
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید