سلام
عزیزم این که شما دوست داشته باشید تلاش کنید و دارید این کارو انجام میدید خیلی خوبه
مشکل از جایی شروع میشه که شما دارید خودتون رو با همسرتون مقایسه میکنید و دوست داشتنی بودن و ارزش خودتون رو منوط به تحصیلات و هوش می دونید
خودتون رو همینطور که هستید با همه توانایی ها و ضعف هایی که دارید بپذیرید و خودتون رو با همسرتون مقایسه نکنید وگرنه در یک سیکل معیوب کی از کی جلو افتاد . من بدو ام تا به تو برسم و.. گرفتار میشید که باعث میشه لذت بردن از زندگی رو فراموش کنید
این افکار مسمومی هست که اجازه پیشرفت رو از شما میگیره اگر همسرتون پیشرفت تحصیلی ملاک بود فقط به این موضع اهمیت میدادن برای انتخاب همسر
از افکارتون فرار نکنید . احساس بد ما می آیند و می روند فقط کافی بر اساس افکارتون کاری انجام ندهید. اجازه بدید باشند و شما بر توانایی ها و وجود خودتون تمرکز کنید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید