سلام دوست عزیز
متوجه حجم ناراحتی و استرس این موقعیت هستم.
اما با قهر نمی توانید مشکل را حل کنید. شاید برای کنترل موقت اوضاع کارساز باشد اما در بلند مدت روابط زناشویی شما را تخریب میکند.
گفتگو کردن مهم است. هردوی شما از آغوش خانواده بیرون آمدید با هم ماوای جدید ساختید.
با دعوا و کشمکش نمیتوانید عشق و محبت در دل همسرخود ایجاد کنید
اولین شرط درک حس و حال همسرتان است نه مقابله با ایشون
بشینید و گفتگو کنید بدون دفاع بدون توهین و لجبازی. به همسرتان بگویید بیا حرف بزنیم، ما دو نفری خونمونو ساختیم و الان الویت زندگی یکدیگریم. تو فرد اول زندگی منی و من فرد اول زندگی تو. بگذارید این ما بودن رو حس کند
لطفا لطفا عصبانی نشید، لج نکنید و فرصت دهید او الان کودکی عصبانی هست باید حرف هایش شنیده شود تا منطقش فعال شود.
به او بگویید: من درکت میکنم، اما با سکوت و کج خلقی نمیتوان مشکلات را حل کرد.
گام بعد اصرار نکنید به جای مادرتان توضیح دهید.
ایجاد پذیرش و داشتن نرمش و دادن حق انتخاب به همسرتان اجازه میدهد آرام باشد و این آرامش کمک میکند رفته رفته ترغیب شود به همراهی با شما.
سعی کنید شنونده خوبی باشید اینکه شروع کردن به گله و ناراحتی گوش کنید و درک کنید توجیه نکنید نگویید توام مقصری توام اشتباه کردی زمان بدهید و صبور باشید
و نکته بسیار مهم شما ایشون را درک کردید و این اتفاق واقعا باید بیفتد تا گرو کشی نکنید. لج بازی سم بزرگی برای زندگی است.
کار دشواری است این درک و پذیرش من شما رو درک میکنم اما اگر میخواهید از دور باطل ایجاد صلح و صفای تظاهری که حتما به زندگی شخصی تون لطمه میزنه خارج بشید، باید از کنترل اوضاع و سعی در درست کردن آن بردارید.
با آرامش و صبوری و ایجاد فضای صمیمی میتوانید مشکلات خود را حل و فصل کنید.🌹🌹🌹
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید