سلام
در ابتدا باید بدانید که با تامين بي قيد و شرط خواستههای کودک خود در حقیقت انگيزه تلاش را در او از بين می برید.مهیا کردن هر آنچه که خواست اوست باعث میشود به غلط به او بفهمانید که زندگي يک راه هموار و بدون فراز و نشيب است و طبیعتا کودک شما تلاشی برای چیزی نخواهد کرد. جایزه و کادوهای شما (رفاه کامل) بايد در قالب تقويتکنندههايي باشد که در ازاي آنها زحمت کشيده است. مثلا اگه تکالیفش را انجام دهد و پنج کارت امتياز داشته باشد ميتواند از شما بخواد سيدي مورد علاقه اش را بخريد. با کودک خود قرار بگذاريد که براي دريافت هر کارت امتياز از شما باید حرف شما را گوش دهد و به وظایف و مسئولیت هایش عمل کند. تشویق و ترغیب در کودکان یک اصل بسیار اساسی برای تقویت انگیزه س، اماباید درست و به موقع باشد.
در خصوص حرف گوش نکردن و لجبازی کردن برخورد قاطعانه اما با آرامشی داشته باشید. در هنگام لجبازی از کوره در نروید، به او مستقیم بگویید که از کارش ناراحت هستید و هر کاری پیامدی دارد ، و از عکس العملش نترسید. از چیزی که به آن علاقه دارد محرومش کنید مثلا کارتون،قصه یا بازی. اما به او بگویید که دوسش دارید (محبت بی قید و شرط) . وقتی کودک خود را بی قید و شرط دوست داشته باشید ، نه وابسته به انجام رفتار خاصی ، متوجه می شود که در هر صورتی دوستش دارید و از روی لج و به عمد رفتاری را انجام نمیدهد.
در مورد اینکه چطور فرمان دهید که به حرفتان گوش کند مواردی هست که باید رعایت کنید. فرمان شما باید روشن باشد ویعنی دقیقا بگویید چه کار کند (مثلا نگویید برو اتاقتو مرتب کن بگویید برو اسباب بازیاتو بریز توی سبد). دستور شما باید کوتاه باشد. هر چه طولانی تر باشد احتمال اجرا کمتر است (مثلا نگویید قرار بود از بیرون میای بری لباستو عوض کنی بگویید عزیزم لباس!). فرمان های قابل اجرا برای انجام کار صادر میشود نه برای انجام ندادن (مثلا نپر روی مبل بپر بغل بابا). به طور کلی آدم به لحاظ روانی از چیزی که منع میشود، تحریک میشود و آنرا انجام میدهد ، پس به جای اینکه بگویید انجام نده و نکن، بگویید چه کاری انجام بدهد.
شاد و موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید