بی نظمی و انجام ندادن تکالیف در پسران

سلام دوست عزیز
بسیاری از کودکان علاقه ای به انجام تکالیف مدرسه ندارند. در دوره ای که کودکتان می تواند تفریحات جذابی مانند بازیهای کامپیوتری و یا برنامه های متنوع تلویزیونی داشته باشد، شما نباید توقع داشته باشید او با علاقه مندی و اشتیاق و بدون حواس پرتی پای درس و مشق بنشیند و دانش آموز فعال وکوشایی باشد. شما هم به عنوان پدر یا مادر باید این موضوع را بپذیرید اما این به معنای موافقت و تائید کودک نیست، موضوع مهم فقط فهمیدن احساس کودکی است که اطرافش پر است از سرگرمی و اتفاقات هیجان انگیز. واقعیت این است که نوشتن تکلیف برای کودک کار جذابی نیست،پس با درک این مساله از او بخواهید که در خانه درس بخواند.

برای انجام تکالیف، حداقل زمانی را تعیین کند( براساس تخمین معلم ). ساعت را تنظیم کنید. به فرزندتان بگویید تا زمانی که ساعت زنگ نزده نمی تواند از جایش برخیزد
اهمیت انجام تکالیفش را به او نشان دهید. وقتی تکالیفش تمام شدند، تمام آن را بازبینی کنید. در مورد مطالبی که به خوبی اجرا شده اند، جملات مثبتی به او بگویید. به کارهایش علاقه نشان دهید. سوالاتی در مورد تکالیفش بپرسید و به او بگویید که کارهایش برای شما اهمیت دارد. توجه مثبت، اغلب می تواند به کودک تشویق لازم را برای بهبود نتایج کارهایش بدهد.کودکی که خسته شده است، معمولا کارهایش را با بی دقتی انجام می دهد، با معلم فرزندتان ملاقات کنید و ببینید ایا مشکل او خستگی است یا خیر. در این صورت، معلم را تشویق کنید که تکالیف را کمی تغییر دهد تا برای بچه ها مناسب تر باشد. تکالیف بیشتری برایش تعیین نکنید، زیرا این امر مشکل را حادتر می کند.(10بار نوشتن از روی یک کلمه برای یک کودک 8ساله بنظر زیاد وخسته کننده است)
بهتر است کودک بداند بعد از آمدن از مدرسه چه کاری باید انجام دهد. اگر مایل است اول تلویزیون ببیند و بعد به تکالیف خود بپردازد، این را تعیین کنید و با هم به توافق برسید یا این که بهتر است بداند از او انتظار می رود بعد از یک چرت کوتاه شروع به انجام تکالیفش کند. سعی کنید انجام اولین تکلیف مدرسه را برای یک کودک کلاس اولی به یک خاطره خوب و جذاب و توام با نشاط تبدیل کنید. وقتی به بچه ها امکان انتخاب داده می شود، بهتر عمل می کنند چرا که احساس می کنندکنترل بیشتری بر زندگی خود دارند. بهتر است انتخاب های محدود به فرزند خود پیشنهاد کنید. او در معرض انتخاب بین انجام دادن و ندادن تکلیف مدرسه نیست ولی می تواند در مورد زمان آن دست به انتخاب بزند. به این ترتیب کودک می فهمد هدف انجام کار است.
 مجادله و غر زدن هيچ کمکي به شما نمي کند. به جاي سرزنش، تلاش کنيد که با «نياز» او براي اجتناب از کار همدلي کنيد. همچنين با او در مورد پيامدهاي اين عمل هم همدردي کنيد، حتي اگر خود او مسبب آنها بوده باشد. 
- او را در کارها مشارکت دهيد: برنامه اي که به جاي حمله کردن به کودک، او را مشارکت دهد بهترين برنامه است. در يک لحظه خوشايند، با لحني خودماني به کودکتان بگوييد: «ما چکار مي توانيم بکنيم تا تو تکاليفت را به موقع انجام دهي؟» اين نوع برخورد به کودک امکان مي دهد که در روند رسيدن خودش به موفقيت سهيم شود. 
- ريز ريز پيش برويد: برنامه يا طرح خود را به اجزاي کوچک و انجام شدني تقسيم کنيد. هرگز کودک را يکباره و به مدت طولاني سر درس و تکليف ننشانيد. به جاي اين کار، براي او اهداف واقع گرايانه تعيين کنيد. مطمئن باشيد که موفقيت هاي کوچک و کم اهميت در اين زمينه، سريع ترين راه براي ايجاد تغييرات درازمدت و دائمي است
اگر دوست یا همسایه‌ای دارید که همسن کودک‌تان است و از قضا درسخوان هم هست، می‌توانید از او کمک بخواهید و در هفته یکی، دو برنامه بچینید که آنها با هم درس بخوانند تا کم‌‌کم فرزندتان به درس علاقه پیدا کند.
وقتی را که برای درس خواندن کودک مشخص کرده اید را به کارهای هیجان انگیز و وسوسه کننده نپردازید. بهتر است همزمان با کودک شما هم مشغول درس خواندن،مطالعه و رسیدگی به کارهای شخصی تان شوید.همین روش ساده کودک را تشویق می کند تا با تمرکز و انگیزه ی بیشتری درس بخواند و فعالیت های دیگر را برای وقت دیگری بگذارد
ایام به کام