بیقراری و غیرقابل کنترل بودن پسر سه سال و 8ماهم

سلام مادر عزیز
در چهار سالگی، کودکان تازه شروع به کنترل امیال خود کرده‌اند اما بعضی از کودکان نسبت به دیگران زمان بیشتری برای یادگیری این مهارت‌ها لازم دارند، این کودکان بی‌نهایت پرخاشگر هستند.
وقتی عصبانی می‌شوند یا به توجه نیاز دارند یا واقعاً نمی‌دانند چگونه با کودکان دیگر ارتباط برقرار کنند، به مشت زدن، لگد کوبیدن و چنگ زدن متوسل می‌شوند یا به‌دفعات گاز می‌گیرند.
این سن اوج لجبازی کودک است
کودک به خودی خود از احساسات همسن و سال های خود اطلاعی ندارد، نیاز به همکاری و همدردی و کمک به آنان را درک نمی کند ؛ او باید این نوع مهارت ها را از بزرگترها بیاموزد. مهارت هایی که به او کمک می کند تا به یک موجود اجتماعی تبدیل شود. در این بخش هم تشویق و تحسین کودک راه مناسبی برای آموزش مهارت هاست. کودک نیاز به راهنمایی های شما و تمرین بیشتر دارد.
همکاری کردن با دیگران، رعایت نوبت در بازی ها و رفتار عادلانه داشتن و حفظ آرامش ، مهارت هایی هستند که باید یاد گرفت و تنها یک اشاره کوچک شما کافیست ؛ ولی باید صبر کنید و تمرین داشته باشید تا به نتایج مطلوب برسید.تا سن پنج سالگی، کودکان می توانند مهارت های پایه را برای بازی های کودکانه یاد بگیرند، به ویژه آنان که از سال های قبل با بچه های هم سن و سال خود بازی می کردند . در هر صورت همه ی آموزش ها نیاز به فرصت کافی دارند

به او یادآوری کنید که برای شما موجودی منحصر به فرد است. رشد شخصیت کودک شما به طرز نگرش و رفتارهای شما بر می گردد. رابطه عاطفی و محبت آمیز به تنهایی کافی نیست. باید بداند احترام فوق العاده ای نزد شما دارد تا بتواند با تکیه بر توانایی هایش پیش برود.با او بازی کنید. بازی در این سن نقش بسیار مهمی در تکامل شخصیت او بازی می کند. به او فرصت بازی بدهید و خود با او همبازی شوید، او در بازی از نظر فیزیکی، ذهنی و احساسی به بلوغ می رسد. یاد می گیرد در گروه فعال باشد، درگیری را پشت سر بگذارد، قوه تخیلش را به کار بیندازد و برای مشکلات مختلف راه حل پیدا کند. وقتی بچه ها بازی می کنند قدرت تصمیم گیری می یابند و این کار به آن ها در کشف دنیای پیرامونشان کمک زیادی می کند.از دادن لقب به او خودداری کنید. به او در شکل گیری شخصیتش کمک کنید بنابراین او را خجالتی، قلدر، خشن و یا هر چیز دیگری توصیف نکنید. الگو باشید. طبیعی است که او شما را الگوی خود قرار دهد، بنابراین الگوی خوبی برای او باشید.
وقتی فرزندتان به کودک دیگری صدمه می‌زند، برای او محدودیتی قاطع اما غیر عاطفی قائل شوید. مثلاً: لگدزدن کار درستی نیست. تو به دوستت صدمه خواهی زد. اگر بر سر او فریاد بکشید یا به او بگویید که بچۀ بدی است، رفتار خشن‌تری از خود نشان خواهد داد.
سعی کنید حواس او را با یک پیشنهاد پرت کنید: مثلا بیاید هردو بدویم یا هردو تاب بازی کنیم . و اگر او دست از رفتارش برنداشت، او را از کودک دیگر دور کنید تا بتوانید با او حرف بزنید. مشخص کنید که چه چیزی او را رنج می‌دهد و به او یادآوری کنید که احساساتش را بیان کند.
شاید لازم باشد که برای او زمان محرومیت در نظر بگیرید یا دربارۀ عواقب طبیعی این کار با او صحبت کنید؛ صحبت‌هایی نظیر این: مشکل است که رفتارت را کنترل کنی. اگر به لگدزدن ادامه بدهی، مجبور می‌شویم ازاینجا برویم. اگر لازم شد این کار را انجام دهید. به‌این‌ترتیب، به او کمک کرده‌اید امیال خود را کنترل کند و احساس امنیت بیشتری بیابد.
گاهی شاید کودکتان احساس کند که کنترل خود را ازدست‌دادهو دیگران از دست او عصبای هستند در این هنگام به او کمک کنید تا درک کند که چه اتفاقی افتاده . شما باید بر طبق الگوی عاطفی سرشت ذاتیِ کودک او را موردحمایت قرار دهید.
کمکش کنیدتا  ارتباط بین پرخاشگری و خشم خود را پیدا کند (مثلاً دوستت را چنگ زدی چون عصبانی بودی). او را تشویق کنید با شما مستقیماً دربارۀ احساس خشم خود صحبت کند یا با استفاده از بعضی از عروسک‌هایش آن را نمایش دهد.
راه‌هایی پیشنهاد کنید که او بتواند خشم خود را به روشی مثبت با دوستان خود در میان بگذارد. در مواقعی که با مشکلی مواجه می‌شود، باید احساسات خود را بیان کند، بزرگ‌تری را مطلع سازد یا از آن محل دور شود، اما حق ندارد به کسی صدمه بزند.
همچنان که توانایی او برای شناخت احساساتش و توجه به رفتارهایش بیشتر می‌شود، کنترل بیشتری بر رفتارهای خود خواهد داشت.
در تعیین زمان‌های بازی او دقت به خرج دهید (ترجیحاً با بچه‌هایی که آرام هستند و درعین‌حال می‌توانند از خود دفاع کنند). اگر می‌دانید وقتی کودکتان بیش‌ازحد تحریک شودشروع به واکنش می‌کند، اجازه ندهید برنامه‌های تلویزیونی جنجال‌برانگیز و خشونت زا را تماشا کند.
روابط خانوادگی را به‌دقت زیر نظر بگیرید. کودکتان از نحوۀ ابراز خشم دیگران تأثیر می‌پذیرد. اگر افراد خانواده رفتاری پرخاشگرانه نسبت به یکدیگر داشته باشند، او نیز همین روش را در پیش خواهد گرفت.
پیشنهاد میکنم کودکتان را به مهد ببرید تا مهارتهای ارتباطی با گروه همسال را یاد بگیرد بسیاری از رفتارهای فرزند شما بخاطر تنها بودن در خانه است اگر مهد برود میتواند مهارتهای ارتباطی را یاد بگیرد ضمن اینکه پسر شما در سن شروع آموزش نیز قرار دارد
در مهد اموزش زبان هم صورت میگیرد ونیازی نیست فقط کلاس زبان ثبت نامش کنید چرا که هدف ما ارتباط با گروه همسال و مهارتهای ارتباطی و سازش است که بهتر است در مهد این اتفاق بیفتد ولی کلاس زبان فقط یک ساعت آموزش است وکودک نمیتواند مهارتهای دیگر را یاد بگیرد
موفق باشید
دشتی کارشناس ارشد روانشناسی