آپومورفین داروی کمک تشخیصی در بیماران پارکینسون است.
آپومورفین با تحریک سیستم گیرنده های شیمیایی در مرکز استفراغ مغز موجب بروز استفراغ می شود و هم چنین مرکز کنترل کننده ی تنفس و ترشح بزاق را در بصل النخاع سرکوب می کند .
غلظت هورمون رشد را در پلاسما افزایش می دهد.
موارد منع مصرف و احتیاط
حساسیت به مورفین، پس از خوردن مواد فرساینده و سوز آور ها یا روغن های فرار
عدم هوشیاری، تضعیف رفلکس، کاهش هوشیاری بیمار به دلیل افزایش خطر اسپیراسیون در بیماری که دچار استفراغ ناشی از دارو می شود .
عوارض جانبی
تداخل دارویی
مصرف همزمان آپومورفین با داروهای کاهنده فشار خون و هم چنین مصرف الکل می تواند موجب تشدید اثر کاهنده فشار خون این دارو باشد .
آثار آپومورفین به عنوان یک دارو تهوع آور در مصرف همزمان با داروهایی که مرکز تهوع و استفراغ را تضعیف می کنند کاهش می یابد و در عوض ممکن است آثار تضعیف کنندگی مرکزی آن ها را افزایش دهد .
مکانیسم اثر
آپومورفین آگونیست گیرنده دوپامینی است که اثرات مشابه Levodopa را دارد.
باتحریک مستقیم مرکز استفراغ مغز موجب استفراغ می شود.
دفع دارو از راه ادرار می باشد.