والدین هلیکوپتری یعنی چی؟
والدین هلیکوپتری به پدر و مادرایی گفته میشه که دائما فرزانداشون رو تحت کنترل دارن و به همه کارای بچهها نظارت میکنن. والدین هلیکوپتری به شدت اصرار دارن که باید در همه کارا به بچهها کمک کرد تا بتونن کارا رو درست انجام بدن.
در دوران کودکی و نوپایی، طبیعیه که بچه نتونه خودش به تنهایی مشکلاتشو حل کنه. در واقع کمک کردن و راه کار نشون دادن به فرزندان کوچیک کار اشتباهی نیست، اما این رفتار دوران و نحوه انجام خاص خودشو داره. بعد از اینکه بچهها یکمی بزرگتر شدن دیگه نباید به این صورت تو کارشون دخالت کرد.
در بزرگسالی رفتار کنترلگر والدین هلیکوپتری باعث میشه که بچه دارای شخصیتی وابسته بشه و نتونه به تنهایی مشکلاتشو حل کنه. چنین فردی هم برای خودش و هم برای جامعش آدم مثبتی نیست و حتی در زندگی زناشویی و شخصی خودش هم دنبال فردی میگرده که بتونه بهش بگه چیکار بکن و چیکار نکن.
طبیعیه که کودک در زمان یادگرفتن راه رفتن، زمین بخوره و دستا و پاهاش زخم بشه. اگه والدین برای هر راه رفتن دست بچه رو بگیرن، بهش اجازه نمیدن که بتونه خودش چیزی رو تجربه کنه. این جلوگیری از فعالیت کودک، در آینده از اون شخصی وابسته به وجود میاره که در موقع درگیری و مشکل، دنبال شخصی میگرده که ازش دفاع کنه یا بهش بگه که این راهه و اون یکی چاه.
ویژگی‌های والدین هلیکوپتری و کنترلگر چیست؟
والدین هلیکوپتری اصولا افراد به شدت کنترلگری هستن. یکی از علتهای این پاییدن دائمی کودک، کمالگرایی والدین است.
والدینی که دوست دارن فرزندشون در همه کارا موفق باشه و شکست رو برای کودکشون نمیپذیرن، سعی میکنن تو کارا به بچشون کمک کنن. این افراد در حقیقت راه رو به بچه نشون میدن و فرصت فکر کردن و یافتن راه حل رو از اون کودک میگیرن.
کودکی که درگیر والدین هلیکوپتری باشه، نمیتونه راه حلهای مشکلاتشو پیدا کنه، در نتیجه نمیتونه بفهمه که هر مشکل چجوری حل میشه. این نقص در دوران کودکی کمتر به چشم میاد ولی وقتی بچه بزرگتر شده و در واقع وارد دنیای بزرگسالان میشه دیگه نمیتونه برای هر چیزی والدینشو کنارش داشته باشه. واسه همین دچار سردرگمی و احساس یاس و ناامیدی میشه.
یکی از خصوصیات اصلی والدین هلیکوپتری، رفتار دیکتاتور گونه و پرفشاره. والدینی که به جای کمک به کودک در بستن بند کفشاش، اون کارو خودشون انجام میدن، در واقع اجازه یادگیری بستن بند رو از بچه میگیرن. این بچه در آینده هم به بستن بند که یک کاره ساده و آسونه، به چشم یک چالش نگاه میکنه.
چنانچه میخواین متوجه بشین والدین سختگیر چه ویژگیهایی دارند روی نوشته کلیک کنین.
پدر مادرهایی که برای ساکت کردن بچه بهش باج میدن جزو والدین هلیکوپتری و کنترلگر به حساب میان. به این مثال توجه کنید. کودک در حال گریه‌ست، پدر یا مادر بدون توجه به راههای آروم کردن بچه، بهش وعده و وعید میدن. مثلا بهش میگن که اگه گریه نکنی برات فلان اسباب بازی رو میخرم یا اگه گریه نکنی میریم پارک. بچه با این روش عادت میکنه که با گریه کردن میتونه به خواستههای خودش برسه و فقط کافیه یکمی جو رو شلوغ کنه تا والدین چیزی رو که میخواد رو بهش بدن.
کنترلگری والدین برای حفظ امنیت کودک
والدین هلیکوپتری کودکشون رو خیلی دوست دارن اما دوست داشتنشون در واقع همون دوستی خاله خرسه است. اونا از روی عشق برای بچشون کلی امکانات فراهم میکنن و به بچه تویه همه کارا خط میدن. هدفشونم اینه که بچه موفق بشه و بتونه سرشو تو جامعه بلند کنه ولی این کودک تا ابد تویه همون سن نمیمونه و با بزرگ شدن، کمکم میفهمه که در جامعه همه چی مثل خونه براش مهیا نیست. این بچه که حالا دیگه بزرگ شده نتونسته یاد بگیره که چجوری باید از پس مشکلاتش بر بیاد. این تازه اول مشکلات فرزندیه که توسط والدین کنترلگر بزرگ شده.
بهترین کمکی که پدر و مادر میتونن به کودکشون بکنن اینه که دست از والدین هلیکوپتری بودن بردارن و قبول کنن که بچه تا تجربه نکنه نمیتونه فرق درست رو از غلط تشخیص بده.
در حقیقت درست زمانی معنا پیدا میکنه که اشتباه وجود داشته باشه وگرنه به قول معروف اگه شیطان نبود که همه میرفتیم بهشت. پس بپذیرید که بچه هم باید اشتباه کنه تا درست براش معنی پیدا کنه و اشتباه بچه معنا و بهای سنگینی نداره. فقط باعث میشه تجربه کسب کنه تا در موارد مشابه بتونه از اشتباه گذشتش درس بگیره و دیگه تکرارش نکنه.
جمعبندی
پدر و مادرا باید حامی بچه‌هاشون باشن اما نباید تو کاراشون همش کنترلشون کنن. اگه بخوایم همیشه بچهارو کنترل کنیم نمیتونن فرصت یادگیری داشته باشن و محتاج میشن.
