یلداتون مبارک!

شب یلدا

چله و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شه، یک سنت باستانیه. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی اونارو تشکیل می‌داد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خو گرفته بودن، بر اثر تجربه و گذشت زمان تونستن کارها و فعالیت‌هاشون رو با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنن!

اون‌ها میدونستن که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می‌شن و در نتیجه تو اون روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌تونستن استفاده کنن. این اعتقاد پدید اومد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش هستن...

مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی – هند و اروپایی، دریافتن که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستانه و بلافاصله بعد از اون روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاه‌تر می‌شن، به همین خاطر اون‌ها آخرین شب رو، شب زایش خورشید (مهر) اسم گذاشتن و آغاز سال قرار دادن، کریسمس مسیحیان هم ریشه در همین اعتقاد داره. در دوران کهن فرهنگ اوستایی، سال با فصل سرد شروع می‌شد و در اوستا، واژه‌ای Sareda, Saredha «سَرِدَ» یا «سَرِذَ» که مفهوم «سال» رو معنا می‌کنه، خود به معنای «سرد» هست  و این یعنی بشارت پیروزی. پیروزی اهریمن و روشنی بر تاریکی!.

در گذشته معتقد بودن که شب یلدا به علت طولانی بودنش، تاریک‌تر از باقی شب‌هاست پس یعنی اهریمن نفوذ بیشتری بر زمین داره و اگر در این شب مردم دور هم جمع نشن و شاد نباشن اهمرین بر اون‌ها پیروز می‌شه!

از 7000 سال پیش نیاکان ما با شمارش روزها بصورت تجربی این شب رو بنابر اعتقاداتشون، شب تولد ایزدمهر میدونستن و بعد ازون واژه یلدا رو جایگزین کردن.

یلدا یعنی یادمون باشه زندگی انقدر کوتاهه که یک دقیقه بیشتر باهم بودنمون رو باید جشن بگیریم...