مریم رهسپار در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه لرستان، اظهار کرد: دروغ‌گویی فرزندان ذهن خیلی از خانواده‌ها را به خود مشغول کرده است. خانواده‌ها از اینکه فرزندان دروغ بگویند بدشان می‌آید اما این در صورتی است که اگر خودشان فرصتی پیدا کنند دروغ می‌گویند.
وی با بیان اینکه دروغ بیان سخنی و مطلبی است که مطابق با حق و حقیقت نباشد، اضافه کرد: علت اصلی دروغ‌گویی کودکان، ترس است. فرزندان از اینکه مجبورند به والدین دروغ بگویند بسیار ناراحت می‌شوند. اگر این دروغ گفتن ادامه پیدا کند از آن به‌عنوان یک حربه برای بالا رفتن و رد شدن از مشکلات و رسیدن به خواسته‌ها استفاده می‌کنند و این زمان است که ترس او ریخته و برای رسیدن به خواسته‌های امروز و فردایش به دروغ متوسل می‌شود.
این روانشناس افزود: این دروغ‌ها آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند تا فرد آن خود واقعی‌اش را به خانواده نشان نمی‌دهد و این در حالی است که بعد از مدت‌ها پدر و مادر گلایه کرده و می‌گویند چرا فرزندمان را نمی‌شناسیم و خیلی از ما دور شده است.
وی اظهار کرد: زمانی که این معضل را آسیب‌شناسی می‌کنیم، می‌بینیم که در قدم‌های اول پدر محیط آرامی برای بچه فراهم نیاورده است و یا فرزند، از مادری که مرتب طعنه بزند یا سرزنش کند می‌ترسد و به دروغ متوسل می‌شود.
رهسپار، دروغ را چیزی بی‌ارزش دانست و افزود: دروغ‌های سلسله‌وار باعث می‌شود شخصیت فرد تحت تأثیر قرار بگیرد.
این روانشناس خانواده با بیان اینکه دروغ باعث می‌شود فرد عذاب وجدان داشته باشد، ادامه داد: عذاب وجدان باعث می‌شود، عزت نفس کودک کاهش یابد و خودش را دوست نداشته باشد و زمانی که فرد خودش را دوست نداشته باشند باز هم به دروغ متوسل می‌شود که خودش را نشان دهد.
وی تصریح کرد: دروغ‌های دوران جوانی برای این است که فرد می‌خواهد خود را بهتر از آن‌چه که هست نشان دهد. جوان برای اینکه خود را بالاتر از دیگران نشان دهد به دروغ متوسل می‌شود که بخشی از آن ناشی از این است که مورد تأیید خانواده نیست.
منبع: ایسنا
