یک کودک عصبانی به احتمال زیاد نوعی ناراحتی را احساس می‌کند. ممکن است کودک شما خسته و گرسنه باشد یا درگیر مشکلی شده باشد. برخی از دلایلی که باعث عصبانیت کودک می‌شود شامل:
ناامیدی:
ممکن است فرزند شما به سادگی بخواهد کاری را انجام دهد که نمی‌تواند یا نمی‌خواهد کاری را که شما می‌خواهید انجام دهد.
اضطراب:
اضطراب می‌تواند به صورت خشم و پرخاشگری ظاهر شود. اگر کودک شما مضطرب است و از او حمایت نمی‌شود ممکن است هنگام مضطرب بودن با مشکل مواجه شود.
در حالی که همه بچه‌ها گاهی عصبانی می‌شوند اما نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد عصبانیت کودک بیش از حد است. اگر رفتار فرزندتان به شرح زیر است با پزشک مشاور صحبت کنید:
- تهاجمی غیرمعمول برای بیش از چند هفته
- برای خود یا دیگران خطرناک است
- ایجاد مشکلات جدی در مدرسه
- بر توانایی آن‌ها در کنار آمدن با کودکان دیگر تأثیر می‌گذارد
- ایجاد درگیری در خانه و بر هم زدن زندگی خانوادگی
به چه علت کودکان پرخاشگر می‌شوند؟
پرخاشگری بخشی طبیعی از رشد کودک است. بسیاری از کودکان اسباب بازی‌های همکلاسی خود را می‌گیرند، گاهی ضربه می‌زنند، لگد می‌زنند یا جیغ می‌زنند. یک کودک کوچکتر هنوز در حال یادگیری انواع مهارت‌های جدید است از استفاده از قیچی گرفته تا صحبت کردن در جملات پیچیده. مغز آن‌ها در حال توسعه مهارت‌های کلیدی تنظیم احساسات مانند کنترل تکانه است. بچه‌ها به راحتی می‌توانند هر کاری را که می‌خواهند به انجام برسانند ناامید شوند و در نهایت سرزنش شوند. حتی یک کودک بزرگتر و در سن مدرسه ممکن است همچنان در کنترل خلق و خوی خود مشکل داشته باشد. مشکل یادگیری می‌تواند گوش دادن، تمرکز یا خواندن را برای آن‌ها دشوار کند.
اگر فرزندمان شروع به کتک زدن کرد چه باید بکنیم؟
ابتدا قوانین واضحی را تعیین کنید که ضربه زدن رفتاری غیرقابل قبول است. اگر کودک شما و دیگری را کتک زد بلافاصله آن‌ها را از هم جدا کنید. برای آموزش همدلی به فرزندتان بگویید:"می دانم که عصبانی هستی اما ضربه نزن. ضربه زدن درد دارد. "همچنین اگر فرزندتان به شما ضربه زد سعی کنید تا حد امکان آرام باشید.
با فرزند پرخاشگر چه کار کنیم؟
سریع پاسخ دهید:
سعی کنید زمانی که کودک خود را پرخاشگر می‌بینید فوراً پاسخ دهید. وسوسه‌انگیز است که منتظر بمانند تا برای بار سوم برادرشان را بزنند و بگویند: بس است! (مخصوصاً زمانی که قبلاً آن‌ها را به خاطر تخلفات بی‌شمار دیگری در یک ساعت آخر سرزنش کرده باشید). حتی در این صورت بهتر است وقتی کار اشتباهی انجام دادند فوراً به آن‌ها اطلاع دهید. آن‌ها را از موقعیت دور کنید تا به آن‌ها کمک کنید آرام شوند.
به برنامه خود پایبند باشید:
تا آنجا که ممکن است هر بار به اقدامات تهاجمی یکسان پاسخ دهید. هرچه قابل پیش‌بینی‌تر باشید زودتر الگویی را ایجاد می‌کنید که فرزندتان آن را تشخیص دهد و انتظارش را داشته باشد. با راهنمایی ملایم مکرر شما در نهایت آن‌ها راهکار‌های مناسب‌تری برای ابراز احساسات خشمگین خود خواهند آموخت.
مسئولیت‌پذیری را آموزش دهید:
اگر پرخاشگری فرزندتان به اموال کسی آسیب می‌زند یا باعث آشفتگی می‌شود او باید دوباره به اصلاح آن کمک کند. به عنوان مثال آن‌ها می‌توانند یک اسباب بازی شکسته را به هم بچسبانند، ترقه‌ها یا بلوک‌هایی را که از عصبانیت پرتاب کرده‌اند را تمیز کنند.
نتیجه‌گیری:
برخی از بچه‌ها بیشتر از دیگران با پرخاشگری و عصبانیت مشکل دارند. اگر رفتار پرخاشگرانه فرزندتان از کنترل خارج شد با پزشک او مشورت کنید. با هم می‌توانید سعی کنید ریشه مشکل را پیدا کنید و تصمیم بگیرید که آیا روانشناس یا روانپزشک کودک نیاز است یا خیر.
منبع:
