دوست جونا کمک می خوام ......

http://dv4iran.com/

هر چند ایرانیان با شنیدن واژه �گرین کارت� به یاد مهاجرت و اقامت آمریکا می‌افتند اما در نظر داشته باشید که کارت سبز اقامت در کشور یک قاعده نانوشته است که به صورت عرف در بیشتر کشورها اجرا می‌شود. در همین ایران خودمان مهاجران عراقی و افغانی با واژه کارت سبز (معادل فارسی گرین کارت) کاملاً آشنا هستند. کارت اجازه حضور مهاجران و پناهجویان عراقی که از اداره کل اتباع خارجی وزارت کشور دریافت می‌کنند کاملاً سبز رنگ است. برای جدا کردن وضعیت و رویه وزارت کشور در خصوص مهاجران این قضیه و عرف نانوشته در مورد افغانی‌ها اجرا نشد و پس از چندی کارت آنها را به رنگ آبی تغییر دادند که واژه کارت آبی در میان مهاجرین افغانی کاملاً رسا است. اما در مورد گرین کارت آمریکا باید گفت که اعطای آن رویه‌ای است حقوقی که به سال‌ها پیش در آمریکا باز می‌گردد. اصولاً آمریکا کشور مهاجرپذیر است و با حضور مهاجران شکل گرفت. در زمان تصویب قانون کنفدراسیون‌ها و تشکیل و استقلال ایالت‌ها، مصوب شد که سازمان‌هایی برای اسکان مهاجران تشکیل شود که وضعیت مهاجران ثبت شده و براساس جمعیت هر منطقه به آنها اجازه اقامت و کار داده شود تا بتوان از طریق آن به امور مالیاتی و حساب‌های بانکی و وضعیت اراضی رسیدگی کرد. از آن جایی که آمریکا با سیستم اداری انگلیسی‌ها پیش از استقلال این کشور اداره می‌شد، سوابق سازماندهی شده و مناسبی وجود داشت و براساس آن کارت اقامت صادر شد. رو به نخستین به پایان سال‌های 1800 باز می‌گردد.

از آن جایی که قوانین برده‌داری و اداره مستمرات نیز در آمریکا جاری بود، در ابتدا مهاجران مجبور بودند خود را در یکی از این دو سیستم جا دهند که به بروز مشکلاتی زیاد منجر شد. دست آخر فرمانداری‌های ایالتی تصمیم گرفتند قوانین خاص برای مهاجران تصویب کنند. همین رویه اندک اندک و به تدریج قانونمند شد و در زمان استقلال و متحد شدن ایالت های آمریکا تحت قوانین مهاجرت در کنفدراسیون ایالتی تصویب شد. طبق این قانون مهاجر کسی است که بخواهد سکونت دائم را در ایالت متحده اختیار کند. برای این کار، شخص متقاضی باید از طریق یک دلیل منطقی حضور خود را به فرمانداری اعلام کند. در آن زمان بیشتر مهاجران با ایده کسب آینده‌ای بهتر راهی آمریکا می‌شدند و قوانین سنتی برای مهاجران وجود نداشت. در سال های 1900 و اواسط این دوران هجوم مهاجرت به آمریکا بالا گرفت. ایتالیایی‌ها قوم پیشتاز بودند و بیشترین آمار مهاجرت به آمریکا را به خود اختصاص دادند. از همان زمان قانون کسب و دریافت گرین کارت نوشته و به اجرا درآمد. طبق این قانون و به جهت نظام‌مند کردن حضور مهاجران چنین تعریف شد که یک مهاجر در صورتی می‌تواند درخواست دهد که طبق قوانین نخست مهاجر شناخته شده و شرایط اطلاق مهاجر به او فراهم باشد و دوم یا به دلیل حضور عضوی نزدیک از خانواده یا به دلیل تقاضای کاری و اعلام نیاز شغلی بخواهد در ایالات متحده اقامت کند. این قانون با دست و دلبازی تمام به اجرا درآمد تا این که از شروع سال‌های 1940 قانون سخت‌تر شد. گرین کارت به کسانی تعلق می‌گرفت که قانونی وارد آمریکا شده ویزای معتبر کاری یا تحصیلی یا مهاجرتی داشته باشند و حضور خانواده درجه یک به پدر، مادر، همسر یا فرزند زیر 21 سال اختصاص یافت. طریقه درخواست کردن گرین کارت نیز چنین است که فرد چه در آمریکا حاضر باشد و چه در خارج از آمریکا، باید به لحاظ کدهای قانونی تقاضا دهد که از شرایط یک فرد مهاجر برخوردار است. اداره مهاجرت آمریکا که از ادارات تابعه وزارت خارجه این کشور است، در مرحله اول باید اعلام کند که فرد متقاضی از نظر آنها مهاجر است. در مرحله بعد باید اگر فرد در آمریکا حضور دارد، شماره ویزای خود را اعلام کند. کسانی که خارج از آمریکا هستند نیازی به انجام این کار ندارند. پس از آن با ارائه مدارک مستدل کافی باید اعلام کنند که به لحاظ شغلی یا به لحاظ حضور اقوام درجه یک، نیازمند اقامت دائم در آمریکا هستند. پس از سال‌های 1950 قوانین مهاجرت به حدی دقیق و جزئی شد که برای افراد عادی امکان نداشت که تقاضای مهاجرت دهند و باید از وکیل مهاجرت کمک می‌گرفتند. وکیل مهاجرت وظیفه دارد اقدامات قانونی شناخته شدن فرد به عنوان مهاجر را انجام دهد. حتی امروزه امکان درخواست برای همه وجود دارد و مدارک و فرم‌های مورد نیاز در وب سایت وزارت خارجه آمریکا، بخش مهاجرت به همراه هزینه‌های درخواست موجود است اما بدون کمک وکیل خبره، امکان موفقیت بسیار پایین است. برای کسانی که در این مرحله رد می‌شوند، حق تجدید نظر نیز محفوظ است. با پررنگ شدن نقش روابط خارجی آمریکا بندهای خاص نیز به آن اضافه شد که نخستین بخش ملحقات قانون مهاجرت به مهاجران کوبای باز می‌گشت. در قرن 21 و پس از حوادث یازدهم سپتامبر، گرفتن گرین کارت سخت‌ترین کار ممکن است چرا که یک بخش دیگر به این رویه اضافه شده و آن تأیید اداره امنیت داخلی است. با رویه جدید حتی اگر متقاضی تمام شرایط را داشته باشد اما اداره امنیت داخلی آمریکا تشخیص دهد که حضور این فرد در مملکت جایز نیست، بدون حتی تجدید نظر این پروسه متوقف می‌شود، از این رو و به ویژه در چند سال اخیر بحث لاتاری گرین کارت به یک بازی اینترنتی تبدیل شده است. اداره امنیت داخلی می‌تواند به راحتی با بررسی سوابقه شخص متقاضی حتی برنده لاتارای را حذف کند. از دیگر قوانین الحاقی می‌توان به اتباع ایران، سودان، کره شمالی و لیبی اشاره کرد که خیلی سخت وضع شده است. حتی در دو سال گذشته تعدادی از ایرانیانی که برای نمونه پنج سال پیشتر کارت اقامت گرفته بودند، با لغو اقامت مواجه شدند. هر چند اعتراض‌های مردمی در لغو اقامت مواجه شدند. هر چند اعتراض‌های مردمی در لغو این حرکت تأثیر داشت اما به هر حال عده‌ای در این وضعیت مجبور به خروج از آمریکا شدند که بیشتر آنها راهی کانادا شده و در آن جا اقامت گزیدند. ویژگی گرین کارت این است که به مثابه کلیدی برای تمام فعالیت‌های اجتماعی است. با داشتن گرین کارت می‌توان حساب بانکی گرفت، بیمه شد و درخواست گذرنامه داد. قوانین اخذ گرین کارت شامل پناهندگان نمی‌شود. بیشتر قوانین فعلی مصوب سال 1972 هستند که پس از یازدهم سپتامبر کمی تغییر یافته و برخی ملحقات به آنها اضافه شده است. کسانی که اجازه دریافت گرین کارت ندارند عبارتند از:

افرادی که در گذر از کشوری به کشور دیگر به آمریکا وارد شده و بدون ویزا در آنجا اقامت گزیده‌اند. ضمن این که مهاجرانی که پس از رد شدن در مرحله نخست شناسایی مهاجر درخواست دهند، دیگر حق این کار را ندارند. کلیه افرادی که ویزای کار یا تحصیل گرفته‌اند و به آمریکا وارد شده‌اند، مهاجر شناخته نمی‌شوند و باید با پایان مدت ویزا به کشور خود بازگشته و از طریق امور کنسولی سفارت تقاضای مهاجرت خود را مطرح کنند. باید اضافه کرد که سرمایه‌گذاران از این قوانین مستثنی هستند.



روزنامه شرق ش 396

http://www.greymed.net/dv4iran/

امیدوارم به دردت بخوره