همانطور که می دانید از بدو تولد تا 7 سالگی کودک مهم ترین سال های زندگی او می باشد از این رو حضانت فرزند را تا 7 سالگی به مادر می دهند چرا که ممکن است نیاز های جسمی و روانی کودک را بهتر برآورده کند. در گذشته قانون بدین گونه بود که فرزند دختر تا ۷ سالگی پیش مادر و فرزند پسر پیش پدرش باشد که امروزه اصلا اینگونه نیست هیچکس این تفکرات را قبول ندارد.
بنابر ماده قاون مدنی برای حضانت و نگهداری کودکی که پدر و مادرش از هم جدا زندگی میکنند مادر تا ۷ سالگی حضانت فرزند را دارد بعد از آن به پدر سپرده میشود و تا سن ۱۵ سالگی پیش پدر زندگی میکند. اما وقتی پسر به سن بلوغ یعنی ۱۵ سالگی رسید از سن حضانت خارج شده و خودش تصمیم میگیرد که دوست دارد با کدام یک از والدین زندگی کند اما این نکته قابل ذکر است که فرزند پسری که تا ۷ سالگی نزد مادرش زندگی میکند نفقه آن فرزند با پدرش است.