من تمام نگرانیم از اینه که من بچم بقیه شاید مسخرم کنن
خیلی میترسم از درد زایمان و هزارتا چیز دیگه
عزیزم هرکی طبق شرایطش تووی سن خاصی ی چیزو تجربه نیکنه یکی تو ۱۷ سالگی حامله میشه یکی تو ۳۰ سالگی من خودم با اینکه مجردم ۲۰ سالمه همش میگفتم بالای ۲۵ بچه دار میشم شب ی خواب دیدم ک بچه دارم وای خدا عاشقش بودم فهمیدم این جیزا ب سنو سال نیست و مهم اینه تو مادر خوبی برای بچت باشی قشنگم
بببین الان اتفاقی هست که افتاده دو راه پیش روت داری
راه اول اینکه غصه بخوری و بغض کنی و زندگی برای خودت و همسرت و اون طفل معصوم مهمتر ، زهر کنی
راه دوم اینه باهاش کنار بیای و مثبت بهش نگاه کنی .
تلاش کنی برای بهتر کردن حال تون. به این فکر کن لایق مادر شدن ، شدی و کلی اتفاقات و تجربه ها زیبا پیش روته. سخته و بر هیچکس پوشیده نیست اما غیر ممکن نیست. تو از پیش برمیای
قشنگم دفعه بعدی هم با نظر متخصص جلوگیری دقیقتری داشته باشه که حداقل با خیالت راحت این بچه رو بزرگ کنی
سلاک عزیزم امیدوارم حالت خوب باشه نگاه دوست عزیز وقتی یه اتفاق ی توی زندگی ما میفته ما فقط یه وجهش رو میبینیم و براساس اون وجه تصمیم میگیرم که خوب بوده یا نه
پس آنقدر خودت سرزنش شاید واقعا شما لیاقت مادر شدن رو داری و با اومدن بچه رابطه تو و همسرت خیلی بهتر بشه پس نگاهش لطفا به سقط این کوفت و زهر ماری ها فک نکن چون اون بچه هم یه انسان مث من مث تو مثل این ۷ میلیارد آدم و حق زندگی داره و این سعی بیشتر پاکسازی کنی رابطتت رو با خدا خوب کن نماز اول وقت بخوان قرآن بخون انشالله خدا هم یه دختر یا پسر خوشگل سالم بهت میده
